ای بنده نقص خود را ببین

ای بنده بد ، ای پست ، چه چیز باعث شده که بر پادشاه عالَمیان و خداوندگار اوّلین و آخرین جراءت پیدا کنی ؟ و چه چیز تو را از جایگاه خویش که بنده ای نیازمند و ذلیل هستی ، در آورده و به فروگذاری و گستاخی و اشتغال داشتن به غیر بندگی و خدمت و معامله با مالکِ روز جزا ، واداشته است ؟
وای بر تو ، آیا نمی بینی که خود مخزن و حمّال کثافت های پست و عهده دار تمیز کردن محلّ خروج پلیدی ها می باشی و این امور را هر روز و شب مکرّر با دستت انجام می دهی و تا هنگام مرگ از این کار پست رهایی نخواهی داشت .
وای بر تو ، چگونه از زیر بار نشانه ذلّت و نقص سر به سوی صاحب جبروت و مالک مُلک و ملکوت بلند می کنی ؟
آیا نمی دانی که آغاز تو بسان پدرت ، از نطفه ای بدبو و گندیده بوده که از محلّ در آمدن پیشاب که ناپاک است بیرون می آید و بعد از آن کارت حمّالی و شستن کثافت می باشد و بعد از مرگ به صورت مُردار گندیده و زشت می گردی.
سرت را از روی ذلّت و شرم به زیر انداز و صدایت را از روی بیم و هراس آهسته کن و زبونیِ خویش را بشناس و در تدبیر امور خود تامّل کن و بکوش که مولایت تو را از اسارت بندگی رها ساخته و از فرومایگی این امور پست بیرون آورد.
دست به دامن او شو و به او توسّل بجوی که تو را از این بردگی اسارت آزاد ساخته و از آزادگان قرار داده و برای سکونت در بهشتی که خانه آرامش و محلّ آسودگی است ، شایسته گرداند و بدین وسیله تو را از این کار پست و اشتغال به شستن کثافت ها و محلّ خروج پلیدی ها بالا برده و این جسد سخیف و دون را ویران ساخته و بر بُنیادی والا و پاکیزه از این پلیدیها آباد کند ، به گونه ای که برای سکونت در خانه ای که خوشی هایش دایمی و جاودانی است ، صلاحیّت پیدا کنی که این دست به دامن شدن و توسّل جستن تنها در دنیا میسّر است ، پس اگر به چیز پست و دون بسنده نمایی ، زیانکار خواهی بود و گناه از خودت می باشد و مصیبت و گرفتاری به خودت برمی گردد.