عزیزم تو جاده ی فدا شدن

اون که هرگز نمی شه خسته منم

اونی که با صد امید و آرزو

دلشو بسته به عشق تو منم

آخه تو پاک و نجیبی

تو یه احساس عجیبی

نکنه فرشته ای تو

تا ندای عشق رسید بر من

شوق زندگی دمید در من

آخه تو پاک و نجیبی

تو یه احساس عجیبی

نکنه فرشته ای تو

می خوام تو دریای چشات

تا جون دارم شنا کنم

می خوام حساب خودم رو

از عاشقا جدا کنم

فدا شدن برای تو دلیل زنده بودنه

می خوام عشق و جنونم و راهی قصه ها کنم

آخه تو پاک و نجیبی

تو یه احساس عجیبی

نکنه فرشته ای تو

بده دستاتو به من تا باورم شه پیشمی
می دونم خوب می دونی تو، تارو پودو ریشمی
تو که از دنیا گذشتی واسه یه خنده ی من
چرا من نگذرم از یه پوستو خون به اسم تن
تو خیالمم نبود دوباره عاشقی کنم
ممنونم اجازه دادی با تو زندگی کنم
نمی دونم چی بگم که باورت شه جونمی
توی این کابوس درد رویای مهربونمی
وقتی حتی پیشمی دلم برات تنگ میشه باز
عشق تو، تو لحظه هام حادثه سازو قصه ساز
به جون خودت که بی تو از نفس هم سیر میشم
نمیدونم چی میشه بدجوری گوشه گیر میشم
ممنونم که بچه بازیهامو طاقت می کنی
هر چقد بد میشم اما تو نجابت می کنی
هر کجای دنیا باشم با منی و در منی
نگران حال و روزم بیشتر از خود منی

با تو بودن خوب است
تو ظريفي
مثل گلدوزي يک دختر عاشق , که دل انگيزترين گلها را
روي روبالشي عاشق خود ميدوزد.

زندگی
زندگي ، سبزترين آيه ، در انديشه برگ
زندگي ، خاطر دريايي يک قطره ، در آرامش رود
زندگي ، حس شکوفايي يک مزرعه ، در باور بذر
زندگي ، باور درياست در انديشه ماهي ، در تنگ
زندگي ، ترجمه روشن خاک است ، در آيينه عشق
زندگي ، فهم نفهميدن هاست
زندگي ، پنجره اي باز، به دنياي وجود
تا که اين پنجره باز است ، جهاني با ماست
آسمان ، نور ، خدا ، عشق ، سعادت با ماست
فرصت بازي اين پنجره را دريابيم
در نبنديم به نور ، در نبنديم به آرامش پر مهر نسيم
پرده از ساحت دل برگيريم
رو به اين پنجره، با شوق، سلامي بکنيم
زندگي ، رسم پذيرايي از تقدير است
وزن خوشبختي من ، وزن رضايتمندي ست
زندگي ، شايد شعر پدرم بود که خواند
چاي مادر ، که مرا گرم نمود
نان خواهر ، که به ماهي ها داد
زندگي شايد آن لبخندي ست ، که دريغش کرديم
زندگي زمزمه پاک حيات ست ، ميان دو سکوت
زندگي ، خاطره آمدن و رفتن ماست
لحظه آمدن و رفتن ما ، تنهايي ست
من دلم مي خواهد
قدر اين خاطره را دريابيم.

همه اینا را کنار تویاد گرفتم گل نازم.

عزيز مهربون
اجازه هست بشم فدات...؟
اجازه هست تو شعر من
اثر بذاره خندهات...؟
شب كه مياد يواش يواش
با چشمك ستاره هاش
اجازه هست از آسمون
ستاره كش برم برات..؟
اجازه هست بياي پيشم
يه كم بگم دوست دارم؟
تو هم بگي دوسم داري
بارون بشم دل ببارم
بريم تو باغ اطلسي
بي رنج ودرد بي كسي
بهت بگم اجازه هست
گل روي موهات بذارم
اجازه هست خيال كنم
تا آخرش مال مني..؟
خيال كنم دل منو
با رفتنت نمی شكني؟
دوووووووووستت دارم

کم کم بهت ثابت میشهکه اگر ” دروغ اول ” رو راحت بخشیدی ، منتظر دروغ های بعدی با وقاحت بیشتر باشی . . . !

بهانه هم اگر میگیری بهانه مرا بگیر
من تمام خواستن را وجب کردم
هیچکس…
هیچکس به اندازه من عاشق تـو و بهانه هایت
نیست…

همه از مرگ می ترسن ما از رفیق نامرد

+5

++++