یک عده را باید نگه داشت، نباید رها کرد به امانِ خدا

تا ببینی قسمتت هستند یا نه!

گاهی قسمت، دست گذاشته زیرِ چانه اش که ببیند آدم چه میکند،

تا کجا پیش می‌رود…

سر به سرِ آدم میگذارد

دور میکند

قایم میکند پشتش و میگوید : باد برد …!

تا ببیند چقدر دنبالش می‌روی

چقدر پی اش را میگیری

که داشته باشی اش

که نگذاری بی هوا برود …

هر چیزی را نباید رها کرد به امیدِ قسمت !

خودِ قسمت هم گاهی

امیدش به آدم هاست ..

و زیرِ لب میگوید : چه بر سرِ بودنِ هم می‌آورید …

حواس پرتی ها

و رها کردن هایمان را

گردنِ قسمت نیندازیم …!

اطرافم پر دوست ..!
دوستانم ،گهری بی همتا..!
روزها اول صبح ؛
به درودی دل خود گر م کنیم..
و چه زیباست، کنار یاران ،
خنده بر صبح زدن ..!
زندگی را به صعود و به خوشی چسب زدن..!
تا که باشید شما …
زندگی بستر امنیت و اظهار خوشیست...
مهرتان افزون باد ..
تا ابد پاینده..
سرخوش و سر زنده..!!
سلام….دلتون خوش
صبح زیبا تون بخیر…

پاک کنید گذشتهء تمام شده را .

اگر عکسی دارید که شمارا به عمق گذشته بر می گرداند .

اگر نوشته ای از رفته ها دارید .

اگر گلی خشک شده در گلدان گوشه اتاق شما را ساعت ها به رویاهای دور تمام شده می کشاند

پاک کنید .

گذشته ای که تو را متوقف می کند .

مانع از جریان انرژی های جدید است .

پاک کنید انرژی های صرف شده و تمام شده را ...

راه را برای انرژی های تازه باز کنید .

برای رویاهای تازه ، آدم های تازه .

راه را برای زندگی تازه تر باز کنید .

۰

صبـح یعنی آغاز؛شروع یک عبور
پنجره یک سلام …
گوش فرا ده
در نبض عاشقانه صبح
این سر برکت است که تو را نوازش می کند …
به آغاز سلامی کن...
صبحتون بخیر

ز صدای گذر آب چنان فهمیدم :

تندتر از آب روان، عمر گران می گذرد...
زندگی را نفسی ارزش غم خوردن نیست!
آنقدر سیر بخند که ندانی غم چیست!

عجیب است که آدم ها اگر لازم باشد همه ی چیزهایی را که دوست دارند و از آنها لذت می برند ترک می کنند تا چیزی را ترک نکنند که اغلب از دستش شاکی اند: زندگی!!!
.
.
ديروز كوچه تنگ بود
امروز دلِ ما …
.

عضی از آدم ها مثل یک آپارتمان هستند ؛ مبله ... شیک ... راحت اما دو روز که در آ ن زندگی می کنی ، دلت تا سرحد مرگ می گیرد .

بعضی آدم ها مثل یه قلعه هستند ؛ خودت را می کشی تا بری داخلش ، بعد می بینی در آن هیچی نیست جز چند تا سنگ کهنه و رنگ و رو رفته .

اما ...

بعضی ها مثل باغ هستند .

می روی ، نگاه می کنی ، قدم می زنی ، عطرش را بو می کشی ؛ رنگ ها را تماشا می کنی .

می روی و می روی ، آخری در کار نیست .

به دیوار که رسیدی بن بست نیست .

می توانی دور باغ بگردی .

چه آرامشی دارد ؛ همنفس بودن با کسی که دلش دریاست و تو هر روز چیزی می توانی از او یادبگیری چون روحش بزرگ است .

زندگی تان پر از این آدم ها ...