ایـن زندگـی

بیمـارستانـی اسـت کـه در آن هـر بیمـاری

اسـیر آرزوی عـوض کـردنِ تخـت هـاست!

شـــارل بودلــــر

+5

خدایا...

گاهی... خسته می شوم از این همه درد

گاهی... دستهایم تنهایند

اشكهایم دیگر راهشان را گم كرده اند

همان لحظه هایی كه می گریم از بی كسی ام،

از این كه شانه های كسی نیست

كه تكیه گاه اشك های بی پناهم شود

همان لحظه هایی كه تـــ ــــو را كم دارم

تنها دست مهربان تـ ـوست كه اشكهایم را پاك می كند

پس هیچوقت از من نرنج . . .

+5

بهترین قسمته پاییزو زمستون

بیرون آوردن لباسای گرم و پیدا کردن پول از توی جیباشونه !

دارد پاییز می رسد

برگم



پر از اضطراب افتادن ...

همیشه دلتنگی ام را در دریای آغوش تو ریختم ، عجیب این دریا معجزه می کند !

تمام غم را می بلعد و باز آرام آرام است

دریای لاجوردی من ، خدای من . . .

+5

گـاهـﮯ بـایَـב زُلـ بِـزَنـﮯ بِـﮧ آیـنِـﮧ

تـو چِـشـاﮮ פֿـوבِتـ نِـگـاه ڪُنـﮯ و بِـگـﮯ :

سَـلـامَـتـﮯ פֿـوבَمـ بِـﮧ [ בَرَڪـ ] ڪِـﮧ בوسَـمـ نَـבارِه

+5

فصل دلتنگی که بیاید
آدم ها هم کوچ می کنند
از کسی که دوستشان دارد
به کسی که دوست می دارند . . .

هیچ گاه دوست داشتن هایِ پر دلیل را دوست نداشته ام

مثلا این ها که می گویند عاشقِ چشمانش شدم

یا دیگری می گوید عاشقِ شانه هایش..

یا چه می دانم هرچه!

اصلا معنی ندارد وقتی کسی می گوید چرا دوستش داری؟

باید نگاهش کنی ، لبخند بزنی ،

و بگویی چون دوستش دارم ..