مهر

مردی که آغوشش مأمن آرامش توست راثنالایق است
که چون توباور سخت عشق وحب وعاطفه راجلد خودکرده
نکوهش میکنم روزگار چون مسکن مهرپرز ناعدالتی را
این همه آغوش پر مهرتهی از معشوق ومهرجو
وآن همه دلشکسته فتاده زآغوش وهم آلود عشق را