بلاگ كاربران

  • عنوان خبر :

    مرامیابی

  • تعداد نظرات : 2
  • ارسال شده در : ۱۳۹۳/۱۲/۱۶
  • نمايش ها : 137

من نشانی از تو ندارم اما نشانی ام را برای تو مینویسم:

 



در عصرهای انتظار,به حوالی بی کسی قدم بگذار!

 

 

خیابان غربت را پیدا کن و

 



وارد کوچه پس کوچه های تنهایی شو ...

 



کلبه ی غریبی ام را پیدا کن

 

 

کنار بید مجنون خزان زده و کنار مرداب ارزوهای سیاهپوشم

 



در کلبه را باز کن و به سراغ بغض خیس پنجره برو!

 

 

حریر غمش را کنار بزن!

 



مرا میابی ...

به اشتراک بگذارید : google-reader yahoo Telegram
نظرات دیوار ها


hadel
ارسال پاسخ

خندیدن یک نیایش است
اگر بتوانی بخندی، آموخته ای که چگونه نیایش کنی
جدی نباش، عبوس هرگز نمی تواند مذهبی باشد
کسی که می تواند بخندد، کسی که طنز آمیزی و تمامی بازی زندگی را می بیند، می خندد. و در بطن همین خنده به اشراق خواهد رسید.
بگذار خنده ات خنده ای از ته دل باشد.
چنین خنده ای پدیده ای نادر است
هنگامی که هر سلول بدن تو بخندد، هنگامی که هر بافت
وجودت از شادی بلرزد، به آرامشی عظیم دست می یابی
کار های اندکی را سراغ داریم که بی نهایت با ارزشند، خنده یکی از این کارهاست

honarmand
ارسال پاسخ

اگر رهگذر آمدی و

میل ماندن به سرت زد



یادت باشد





قبل بیان دوستت دارم های بی تعهدت





از دو مساله مطمئن شو





اول : از خالی بودن گاز معدت





دوم : اینکه تب نداری