سـال نـو، یک «تـوی» جـدید بـرات آرزومـندم!

یک تـوئی؛

قدرتـمندتر، متـغیرتر، متـحول‌تر،

مفیـدتر، سـازنده‌تر، سـالم‌تر،

مسـئول‌تر، متفکـرتر،

خـالـق‌تــر

و

شـادتر

برای

«خودت»

و

«انسانیتِ بشریت»!

اگـر دو شینِ «شـرف و شـعور» را

از انـسان حذف کنیم؛

مـی‌شـود:

یک تـکه گـوشت و اسـتخوان

اطـرافِ آلـت جـنسی!

لطفا همگی تشریف بیاورید

http://www.hamkhone.ir/member/112256/blog/view/288512--/

تنفس:شروع زندگیست
عشق:قسمتی اززندگیست
اما دوست خوب: قلب زندگیست
آدمها همدیگر را پیدامﻰ ﻛننداز فاصله هاﻯ خیلﻰ دور،از تهِ نسبت هاﻯ نداشته
انگار جایی نوشته بودﻛه اینها
بایدﻛنارهم باشند!
مﻰشوند همدم،مﻰ شوند دوست،اصﻸ مﻰ شوند جانِ شیرین!
حرﻑ هایشان یﻚ جورِ خوبﻰ دلنشین است،
خدا این آدم ها را نگیرد از هم..
یک تکه سلام دوفنجان مکث و یک لحظه سکوت به احترام نام قشنگ دوست
آنان که ز ما دور ولی در دل و جانند
بسیار گرامی تر از آنند که دانند
گفتیم که شاید که ندانند..بدانند!
منظورشمایید

ﺩﻭ ﺗﻌریف جدید جالب ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﭙﺮﺩ:
ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ؛ ﯾﻌﻨﯽ، ﺗﻨﺒﯿﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ!
ﮐﯿﻨﻪ؛ ﯾﻌﻨﯽ، ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺯﻫﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺸﺘﻦ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ!

گاهی مساله های به ظاهر بزرگ و پیچیده
توانایی و هوش زیادی نمی خواهد
فقط کمی زمان می خواهد تا آرام تر شوی
و پیش از آنکه کسی را دوست داشته باشی
خودت را دوست بدار
تا همچنان باشی
در لحظه هایی که کسی برای تو نیست

ایام به کام

عضی از آدم ها مثل یک آپارتمان هستند ؛ مبله ... شیک ... راحت اما دو روز که در آ ن زندگی می کنی ، دلت تا سرحد مرگ می گیرد .

بعضی آدم ها مثل یه قلعه هستند ؛ خودت را می کشی تا بری داخلش ، بعد می بینی در آن هیچی نیست جز چند تا سنگ کهنه و رنگ و رو رفته .

اما ...

بعضی ها مثل باغ هستند .

می روی ، نگاه می کنی ، قدم می زنی ، عطرش را بو می کشی ؛ رنگ ها را تماشا می کنی .

می روی و می روی ، آخری در کار نیست .

به دیوار که رسیدی بن بست نیست .

می توانی دور باغ بگردی .

چه آرامشی دارد ؛ همنفس بودن با کسی که دلش دریاست و تو هر روز چیزی می توانی از او یادبگیری چون روحش بزرگ است .

زندگی تان پر از این آدم ها ...