- شعر من بیمار است
مرحمی میطلبد از نگه معجز تو
و کلامی که تراود از آن
ذره ای از مهرت
تا بگیرد جانی
تا بر آرد نفسی
تا بگیرد پر٬ باز
در گلستان معانی٬
با عشق
و ازین گل و از آن٬
واژگانی به کف آرد٬ چون شهد
و بسازد اینسان
چند بیتی چو عسل
غزلی همچو شراب
شعر من را دریاب
شعر من را به کلامی بنواز
به کلامی از مهر
یک اشارت از عشق
می رهاند از مرگ
شعر و این جان به لب آمده را
ذوق من خاموش است
در سکوت شعرم
باز با چشم پر از واژه ی خود
سیلی از شعر ببار
در مسیر ذوقم
ابری از قافیه ی عشق ببار
تا بجوشد شعر از
چشمه ی خشک و مریض قلمم
شعر من را دریاب
طفلکی بیمار است....

دستو پا چلفتى است دل...هميشه ياد تو ميافتد و ميشکند...

"بسي گفتند: دل از عشق برگيـــــر
كه نيرنگ است وافسون است وجادوست

ولی ما دل به او بسـتيم و ديديـم
كه اين زهر است امّا نوش دارو ست ..."

فريدون مشيری

27

میزنمااااااااا




+5

ﺍﻣشب ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻧﯿــــــﺎ ﻗﻬﺮﻡ، ﺍﻣــــــﺎ . . .

ﺍﮔﺮ ﺗـــــــﻮ ﺻﺪﺍﯾﻢ ﮐﻨـے ﺑـﺮ ﻣـے ﮔﺮﺩﻡ

ﺑﺎ ﻫـﻤﺎﻥ ﺣﻤﺎﻗﺖ ﻭ ﺳـﺎﺩﮔــے ﺍﻡ

ﻣے ﮔﻮﯾﻢ : ﺟـــــــــﺎﻧﻢ . . .

ﻣـــــــــﻦ ﺍﻳـﻨﻢ. . .

ﺯﻭﺩ ﺩﻝ ﻣﮯﺑﻨــﺪﻡ. . .

ﺩﻳــﺮ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﮯﮐﻨـــﻢ. . .

ﺯﻭﺩ ﻣــﮯﺷﮑﻨﻢ. . .

ﺩﻳـــﺮﺟﻮﺵ ﻣﮯﺧﻮﺭﻡ. . .

ﺳـــﺎﺩﻩ ﺍﻡ. . .

ﻣﮯﺳﻮﺯﻡ ﺑﻪ ﭘﺎﮮ ﺳﺎﺩﮔـــﻴﻢ. . .

ﺻﺒـــﻮﺭﻡ. . .

ﺻــــﺒﺮ ﻣﮯﮐﻨﻢ. . .

ﺍﻣـــــﺎ. . . . .

ﺍﮔــﺮﺑﺮﻭﻡ ﺑﺮﺍﮮ ﻫﻤﻴـــــــﺸﻪ ﺭﻓﺘـــﻪ ﺍﻡ . . . .!!

+5

●●●●●●▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬●●●●●ا

.•*.
˙·٠●❤ Kaveh - Suchasmoon ❤●٠·˙

خدا رو شکر می کنم که یه ایرانیم،
و زبان و ادبيات غنی و پرباري دارم .
شما فکر کنین !
اگه خارجی بودم ،
چجوری می تونستم به یکی بگم بتمرگ؟! ))))))

.•*.
˙·٠●❤ SENE SEVIYORUM ASHKIM ❤●٠·˙

●●●●●●▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬●●●●●ا

"مهم نیست اگر انسان برای کسی که دوستش دارد
غرورش را از دست بدهد
اما فاجعه است اگر برای حفظ غرور
کسی را که دوست دارد از دست بدهد ..."

ویلیام شکسپیر

24

". جرات و جسارت همیشه فغان سر نمی دهند.
گاهی اوقات جسارت در این است که در پایان یک روز، با صدایی آهسته بگویی :
فردا از نو تلاش خواهم کرد."

ما عادت کردیم وقتی فیلم به تیتراژ رسید :
اگه توی خونه باشیم دستگاه رو خاموش کنیم
اگه توی سینما باشیم سالن رو ترک کنیم !
ما توی زندگیمون هیچوقت کسانی که زحمت های اصلی رو برای ما میکشن نمیبینیم
ما فقط دوست داریم کسانی رو ببینیم که برامون نقش بازی میکنن !

کیستم من دردمند ناتوانی
اسیری ، خسته ای ، افسرده جانی
تذروی آِشیان بر باد رفته
به دام افتاده ای از یاد رفته
دلم بیمار و لب خاموش و رخ زرد
همه سوز و همه داغ و همه درد
بود آسان علاج درد بیمار
چو دل بیمار شد مشکل شود کار
نه دمسازی که با وی راز بگویم
نه یاری تا غم دل باز گویم
درین محفل چو من حسرت کشی نیست
به سوز سینه من آتشی نیست !
23