علی:خانومت و دختر کوچولوت چطورن؟
دانیال: خوبن. اتفاقا معصومه و پارمیدا هم خیلی دوست دارن تو رو ببینن.
علی:آره منم همینطور. آخ که اگه من اون پارمیدای خوشگل و نازتو ببینم، می نشونمش توی بغلم و یه دل سیر ماچش می کنم و حسابی اون چشمای قشنگشو می بوسم.
وای که چه موهای لختی داره پارمیدا.
آدم دوست داره دستشو بکنه لای موهاش. با اینکه فقط
عکسشو دیدما، ولی عاشقش شدم. وای که این پارمیدا
چقدر ناز و خوردنیه! باور کن ببینمش اصن نمی ذارم
از توی بغلم تکون ...
دانیال: ببین ادامه نده. پارمیدا اسم زنمه! اسم دخترم معصومه ست!

+5

گاهی شاید لازم باشد از یاد ببریم

یاد ِ همه ی آنهایی را

که با نبودنشان ، بودنمان را

به بازی گرفتند

به او بگویید

دیگر او های نوشته هایم را

به خود نگیرد

از این به بعد او دیگر آن او نیست...

+5

با کلی شوق و ذوق رفتم خونه
می گم پدر جان استادمون گفت بین همه ی کلاس ها من بالاترین نمره رو گرفتم
می گه : ببین دیگه بقیه چقدر خنگن

+5

مردم می گویند، ” آدم های خوب را پیدا کنید و بدها را رها کنید.”
اما باید اینگونه باشد،
” خوبی را در آدم ها پیدا کنید و بدی آن ها را نادیده بگیرید. ”
هیچکس کامل نیست

به یاد کودکانِ سرطانی
+5

یه مثل جدید هست که میگه :
حق ﺑﻪ حقدﺍﺭ ﻧﻤﯽﺭﺳﻪ
ﺣﻖ ﺑﻪ ﭘﻮﻟﺪﺍﺭ ، ﺷﺎﻧسدﺍﺭ ، ﭘﺎﺭﺗﯽ ﺩﺍﺭ ، ﮔﺮﺩﻥ ﮐﻠﻔﺖ ﺩﺍﺭ ﻣیرﺳﻪ !