جوان از ازدواج بیزار شده؟

آمارهایی که سازمان ثبت احوال به صورت سالانه و ماهانه از میزان ازدواج ارائه می دهد، هر سال از سال گذشته و هر ماه از ماه گذشته کمتر می شود. این در حالی است که ازدواج به عنوان درست ترین روش ارضای غریزه جنسی در آموزه های دینی و اخلاقی ما بارها توصیه شده است و پیشوایان دین ما انجام این مهم را تکمیل نیمی از دین می دانند.

برای دانستن علل کاهش رقم ازدواج و اینکه از چه طریق می توان عدد این رخداد ارزشی را در جامعه افزایش داد، به عواملی می رسیم که در گفتمان ها با  عنوان بسترهای اجتماعی ازدواج از آنها یاد می شود.

در روزگاری نه چندان دور، ازدواج به سختی این روزها نبود. دختران به محض رسیدن به سن بلوغ و پسران به مجرد یافتن شغلی که غالبا در امتداد شغل پدری شان بود، اقدام به ازدواج می کردند. پس از ازدواج هم معمولا عروس و داماد برای زندگی به خانه خانواده داماد می رفتند و گاه سالها در کنار آنها زندگی می کردند تا اینکه بالاخره از پس هزینه های تشکیل زندگی مستقل بر می آمدند و خانه ای جداگانه برای خود اختیار می کردند. البته آن دوره ها از مصائب تحصیل دانشگاهی و اشتغال زنان خبری نبود. اما امروزه روز دیگر از اتفاقات آن دوره ها، خبری نیست. این روزها دختران و پسران پس از 12 سال تحصیل در مدرسه و دریافت مدرک دیپلم برای رفتن به دانشگاه اقدام می کنند و پس از آن هم احتمال زیاد تحصیلاتشان را در  تکمیلی ادامه می دهند. پس از اتمام تحصیل هم، پسران دو سالی را برای خدمت سربازی زمان می گذارند و پس از آن باید در صف جویندگان کار قرار بگیرند.

 در بهترین حالت اگر آنها بتوانند شغلی را برای خودشان دست و پا کنند، لااقل باید 2، 3 سالی کار کنند تا بتوانند مبلغی را برای پول رهن خانه و هزینه های ازدواج پس انداز کنند. با کنار هم گذاشتن این سالها به عدد 27 و 28 سال می رسیم در حالی که سن بلوغ برای پسران 15 سال است. به همین دلیل هم هست که فاصله زیاد میان سن بلوغ و ازدواج در میان جوانان، معضلات بسیاری را ایجاد می کند و جوانان برای ارضای نیازهای خود دست به روابطی می زنند که در پایان تیشه ای برای زندگی خودشان، طرف مقابل و خانواده ای است که در آینده قرار است تشکیل بدهند. در این میان هم مسئولان همواره سخن از ازدواج آسان و زودهنگام می گویند و ادعای فراهم آوردن بسترهای این مهم را دارند.

اشتغال؛ مهم ترین بستر اجتماعی برای ازدواج

اینکه جوانان چرا دیر ازدواج می کنند و از هر بهانه ای استفاده می کنند تا  از زیر بار مسئولیت ازدواج، فرار کنند، به دلیل نبود همین بسترها است. یکی از مهم ترین بسترهای تشکیل زندگی مشترک اشتغال است. در دوره ای که آمارهای بیکاری شیب تند صعودی را طی می کند و جوانان بیکار به شخصیت تکراری سناریو زندگی تبدیل شده است، چطور می توان انتظار ازدواج زودهنگام را داشت. جوانان بیکار حتی اگر اقدام به ازدواج زودهنگام کنند، جزافزایش آمار طلاق حاصل دیگری نخواهد داشت. به همین دلیل هم هست که واژه ازدواج پایدار در کنار ازدواج زودهنگام و آسان چندی است در دایره واژگانی رسانه های مسئولین قرار گرفته است. به این ترتیب افزایش ارقام ازدواج به تنهایی نمی تواند گویای وضعیت مطلوب باشد. در این میان هم مسئولان بهتر است به جای ماهی دادن، ماهی گیری را یاد جوانان بدهند و با افزایش موقعیت های اشتغال مهم ترین بستر اجتماعی ازدواج را فراهم آورند.

سقفی که بستر ازدواج می شود

در کنار اشتغال، تهیه مسکن یکی دیگر از بسترهای اصلی تشکیل زندگی مشترک است. این روزها دیگر نه عروسی برای زندگی به خانه خانواده شوهر می رود و نه شوهری برای زندگی در سالهای ابتدایی ازدواج راه خانه پدر همسرش را در پیش می گیرد. این روزها تهیه مسکن مستقل ازمهم ترین الزامات ازدواج است. اما با قیمت های مسکن که به صورت نجومی در حال افزایش است و با در نظر گرفتن پایه حقوق کارمندان، آیا می توان از جوانی که دو سه سالی است مشغول به کار شده، انتظار خرید خانه مستقل را داشت. در چنین شرایطی جوان به سمت رهن و اجاره خانه پیش می رود که در این صورت هم با ارقام نجومی رهن و اجاره بهای مسکن روبرو می شوند که گاه حتی بیشتر از حقوق ماهیانه شان است.

هزینه عروسی و جهیزیه؛ سدی که جلوی ازدواج را می گیرد

از اشتغال و تهیه مسکن به عنوان مهم ترین الزامات ازدواج که بگذریم به هزینه های کمرشکن عروسی و مرام های متعدد همراه آن می رسیم. با در کنار هم قراردادن به قیمت یک پرس غذا  ودر کنار کرایه تالار و گروه موسیقی و میوه و شیرینی و خرج لباس و ماشین عروس، به عدد و ارقامی می رسیم که گویای هزینه هایی است که داماد جوان برای شروع زندگی مشترکش باید به دوش بکشد و گاه تا سالها قسط هزینه های شب عروسی اش را می دهد. البته عروس خانم ها هم از این مصائب به دور نیستند. این روزها تهیه جهیزیه، یکی از بزرگترین مشکلات خانواده های عروس خانم ها است. در این میان دولت است که باید با افزایش امکانات ازدواج آسان، هزینه های آن را برای جوانان کاهش دهد تا پسرها از ترس این عدد و رقم های برای سالها قید ازدواج را نزنند. از طرف دیگر وام ازدواج هم تنها می تواند قسمت کوچکی از هزینه ها را پوشش دهد.

در این میان دولت باید بیش از پیش فکر ایجاد بسترهای اساسی ازدواج مانند اشتغال و مسکن باشد تا از این طریق جوانان بتواند در مسیر ازدواج های بهنگام و پایدار قدم بگذارند.

به علاوه ایجاد تسهیلاتی از جمله وام های ضروری، شرایط تحصیلی خاص، تغییر شهریه ها در افراد متأهل ، کاهش دوران سربازی و ... می تواند جوانان را هر چه بیشتر برای ازدواج زودتر تشویق نماید . به هر حال می طلبد که دولتمردان بیش از پیش در این زمینه به شور و مشورت پرداخته و روش های جدیدی را خلق کنند . چرا که سلامت روان جوانان یک مملکت ارزش هزینه کردن و فکر کردن را دارد .