f114
۱۳۹۳/۱۲/۰۱
قال امیرالمؤمنین علیهالسلام:
انّ لله تعالی شراباً لأولیائه؛ اِذا شَرَبوا، سَکروا؛ و اِذا سَکروا، طَرَبوا؛ و اِذا
طَرَبوا، طابوا؛ و اِذا طابوا، ذابوا؛ و اِذا ذابوا، خَلَصوا؛ و اِذا خَلصوا، طَلَبوا؛ و اِذا
طَلَبوا، وَجَدوا؛ و اِذا وَجَدوا، وَصَلوا؛ و اِذا وَصَلوا، اتّصَلوا؛ و اَذا اتّصَلوا، لافرق
بینهم و بین حبیبهم...
از امیرالمؤمنین علیهالسلام روایت شده است:
خداوند برای اولیاء خود، شرابی دارد که چون بیاشامند، مست میشوند؛
و چون مست شدند، به وجد و طرب میآیند؛
و چون به وجد و طرب آمدند، وجودشان از غل و غش پاک میگردد؛
و چون پاک شدند، در محبّت خدا ذوب میشوند؛
و چون ذوب شدند، خالص میگردند؛
و چون خالص گشتند، ذات او را طلب میکنند؛
و چون طلب نمودند، او را مییابند؛
و چون او را یافتند، با او جمع میشوند؛
و چون جمع شدند، التیام نموده و جدا نمیگردند؛
و چون ملتئم شدند و منقطع نگشتند، فرقی میان آنها و محبوبشان باقی
نمیماند...
|