امشب ای زیباترین رویای من
گل کن از سر شاخه لالای من

در سراب خواب من سبزینه نیست
خسته شد تصویرم و آیینه نیست

آخر ای شب من شبیه بیشه ام
رحم کن نیلوفر بی ریشه ام

گوشوار حسرتم، گوشم بده
آه سرگردانم، آغوشم بده

زادگاه من درخت بید بود
سالها همسایه ام خورشید بود

شاپرک بودم مرا پرواز برد
هر پرم را یک نسیم ناز برد

داستانها دوستانم بوده اند
قصه ها ورد زبانم بوده اند

مثل همسالان شبنم زاد خود
پر کشیدم من هم از میلاد خود

ناگهان در نور عزلت وا شدم
سایه ام ترسید و من تنها شدم

چشم واکردم زمانم رفته بود
قایق رنگین کمانم رفته بود

پوپک من از نیستانها گذشت
کهکشانم از بیابانها گذشت

اینک ای شب من گیاهی خسته ام
در تب آیینه آهی خسته ام

سحر ... سحر ... سحر... چه خبرهاست در این سحر:

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند
بیخود از شعشعه‌ی پرتو ذاتم کردند
باده از جام تجلی صفاتم دادند
چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی
آن شب قدر که این تازه براتم دادند
بعد از این روی من و آینه وصف جمال
که در آن جا خبر از جلوه‌ی ذاتم دادند
من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب
مستحق بودم و این‌ها به زکاتم دادند
هاتف آن روز به من مژده این دولت داد
که بدان جور و جفا صبر و ثباتم دادند
این همه شهد و شکر کز سخنم می‌ریزد
اجر صبری است کز آن شاخ نباتم دادند
همت حافظ و انفاس سحرخیزان بود
که ز بند غم ایام نجاتم دادند

سلامتی اونایی که خودشون میدونن چقدر خوب و پاکن و اصلا هم مهم نیست که بقیه چه فکری می کنن !

به سلامتی اونایی که مخاطب خاصشون خداست به سلامتی اونایی که شبا به خدا شب بخیر میگن به سلامتی اونایی که صبح با یاد خدا از خواب بیدار میشن به سلامتی اونایی که خدا همه دار و ندارشونه …

ﺳﻼﻣﺘﯽ ﻣﺸﺘﯿﺎ ﻧﻪ ﻭﺣﺸﯿﺎ سلامتی دلتنگا نه دلسنگا سلامتی سربازا نه چتربازا سلامتی رازدارا نه نازدارا سلامتی تو دلیا نه تو مخیا سلامتی رفقا نه رقبا سلامتی زجر دیده ها سلامتیه خودم و خودت !

سلامتیه خودم نه واسه این حرفام واسه اینکه مرهم ندارم واسه دردام

به سلامتی دلی که خیلی وقتا گرفته اما سعی کرده هیچوقت راهشو کج نره !

به سلامتی بارون که معلوم نیست چند گیگ حافظه داره که این همه خاطره توش جا شده !

به سلامتی عشقایی که تاریخ انقضا ندارن !