ناراحت نشو اگه عشقت یه نفر دیگه رو
به تو ترجیح داد

.

.

.

.

.

.

.
چون تو نمیتونی یه میمون رو متقاعد کنی
که عسل شیرین تر از موزه
برا خودم فیلسوفما، فقط ادبیاتم ی خورده کتلته

بی خیال به درخت تکیه خواهم داد

آ ه و سیگارمی کشم ....

و تخمه و غصه ,خواهم خورد

نگرانم نباش ...

من به زمین خوردن عادت دارم .

جاخالی دادن توی ذات اشیاء است....

ای قلم ، تو بنویس...

بنویس که چگونه پای احساس شکست؛

بنویس که چگونه بازوی جوانی و غرور خرد شد؛

بنویس لامذهب...بنویــس

بنویس که نفسها چگونه به شماره افتاد؛

بنویس که دیگر جایی برای تراش خوردن بر پیکرت نمانده است؛

ای قلم ...

بنویس که دیگـــر سیــرشده ای از نوشتن .

گذشت آن روزها ، که حکم "دل" بود و تو حاکم ؛

دیر زمانی ست که حکم "خشت" است و دیگر ...

بی جهت بالا نخوان که دست ات برایم رو شده لعنتـــی

اینبار اسم این بازی " بیـــــــــدل " است .

آری از پشت کوه آمده ام…

چه می دانستم این ور کوه باید برای ثروت، حرام خورد؟!

برای عشق خیانت کرد

برای خوب دیده شدن دیگری را بد نشان داد

برای به عرش رسیدن دیگری را به فرش کشاند

وقتی هم با تمام سادگی دلیلش را می پرسم

می گویند: از پشت کوه آمده!

ترجیح می دهم به پشت کوه برگردم

و تنها دغدغه ام سالم برگرداندن گوسفندان از دست گرگ ها باشد،

تا اینکه این ور کوه باشم و گرگ!

ظریف در پایان جلسه دیشب خطاب به سازمان ملل گفت:
.
.
.
.
فحش گذاشتم هرکی که دیگه تحریم کنه!

ظریف در پایان جلسه دیشب خطاب به سازمان ملل گفت:
.
.
.
.
فحش گذاشتم هرکی که دیگه تحریم کنه!

گاهی سفید می تواند قشنگ ترین رنگ دنیا باشد

مثل دل شما

هیــــــچ جــایِ کــــــار نِمــــی‌لَنــــــگد

آدَمهــــــا همیــــن‌َانــــــد کــــه هَستنــــــــد
مــــی‌خـــواهــــی بِجــــــنگی بِجنــــــگ

مــــی‌خـــواهــــی تسلیم شَــــوی تَسلیــــم شُــــــــــو
بِــــه هَـــــرحــــال

پَشــــیمــــان مــــی‌شَــــوی

اَز کــــارهــــای کَــــرده و
کــــارهــــای نَکـــــرده‌ات

زِندگــــی هَمیـــــن اَســــت کِـــه هَســـت
فَـــــــرقی نمــــــی‌کُنــــد

اَز کُــــدام راه بِــــروی
هَمیـــشه راهــــی کِــــه نَرفتِـــــــــه‌ای

وَســــوَســــه‌اَت مــــی‌کُنــــد
و چِــــراغ‌هــــای خــامـــــــــــوش

مُــــدام برایــت چِشــــمک مـــــی‌زند
چِشــــمهـــایت را هَــــم

اَگــــر ببـــندی
بـــــاز خــــامـــوشـــی ایــن نـــــــور

کــــورت مـــــی‌کُــــند
لااقل

چِشــــمهــــایَت را بــــاز کُــن

گـــــــــــاه ......
گاهـــــــی سکوت کـــن ماننـــــــدخورشیــــــــــــد

گاهــــــی لبخـــند بــــزن مثــــل مــــــــــــــــاه

گاهــــــی ســــرت را رو بــه آســـمان کـن و چشم هایـــت را ببند

گـــــــــــاه بگـــــــــــو حــــــرف هایـــــی را کـــه بــــرای نگفــتتن داری

گـــــــــــاه بــــه دل یــــک دوست بفرست احساساتــــــی را که در هیچستـــــــــان قلبت به

فرامــوشــــــــی سپرده ای

گـــــــــــاه دوســـــت بــــــدار آنــــــان را کــه "روزگاری" دوسـت داشته ای

گـــــــــــاه ببار بر درختــــــــــی که سرسبزش پنداشتــــتته ای و بـــــــــی نیاز به بــــارانت

گــــــــــــاه فراموش نــــــکن دوستانــــــــی را کــه "دیگر" دوست نیستند

گـــــــــــاه تنها شو بــه تنهایـــــــــی نور

گـــــــــــاه فریاد کن از پس دیـــوارهای ساختگــــــــی ذهنت

گــــــــــاه به محبت بگیـــــــــــر دست دوست و بازوی دوستــــــداری را

گــــــــــاه بگذر از چیزهایـــــــی که بسیار دوستشان داری کــه اوج هر دوست داشتنــــــــی گـــــــذر

است

گــــــــــاه رها کن قلمت را در جریان بـــــــی امان احساس

گــــــــــاه پــــــرواز کن بـا بــال های خیالت

گــــــــــاه زلال باش

گــــــــــاه با شکوه باش مثــــل نیلوفر

گــــــــــاه زیبا باش مانند "خودت"

گاهــــــی اشک بریز برای آنانــــکه "نمـــــی فهمند" تنهایــــــی