روباهی بامدادان به سايه‌ی خود نگاهی انداخت و گفت: امروز ناهار يك شتر می خورم. و سراسر صبح را در پي شتر می گشت اما در نيمروز، باز سايهی خودش را ديد و گفت: يك موش كافی‌ست.

اى دل بشارت میدهم
خوش روزگارى میرسد
یا درد وغم طى میشود
یا شهریارى میرسد
اى منتظر غمگین مشو
قدرى تحمل بیشتر
گردى ب پا شد درافق
گویى سوارى میرسد

چه حالی داره کسی که خودش شعر سنگ قبرش انتخاب کرده!

بسلامتیش …

ى کاغذ سپید که همه ى دردهاى مرا به دوش می کشى

یکبار دیگر رویت مینویسم دوستش دارم به عشقم

اى کاش می دونست چه حالى دارم

اگر دوستی با تو بدی کند، به او بگو :
آنچه با من کرده ای بر تو بخشودم، اما آنچه با خود کرده ای را چگونه می توانم ببخشم؟!

درخت غم بجانم کرده ریشه
بدرگــــــاه خدا نالــــم همـیـشــــه
رفیـــقان قدر یکدیــــگر بدانید
اجل سنگست و آدم مثل شیشه بابا طاهر

يك "سلام" ساده
گاهي اوقات
معدني از طلاست
گاهي
بشكه اي از باروت!

می بینی ؟

بی تو ایستاده ام روی پاهای خودم و دارم تو را نگاه می کنم

که حتی روی حرف های خودت هم نمی توانستی بایستی

زندگی یک اتاق با دو پنجره نیست!

زندگی هزاران پنجره دارد

یادم هست

روزی از پنجره نا امیدی به زندگی نگاه کردم ،

و احساس کردم میخواهم گریه کنم

و روزی از پنجره امید به زندگی نگاه کردم ،

و احساس کردم می خواهم دنیا را تغییر دهم !!

عمر کوتاه است ...

فرصت نگاه کردن از تمامی پنجره های زندگی را ندارم…

تصمیم گرفته ام فقط از یک پنجره به زندگی نگاه کنم و

آن هم پنجره عشق …

ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻧﯿﺴﺖ . . .
ﺩﻧﯿﺎﺁﻧﻘﺪﺭ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ
ﺁﺩﻡ ﻫﺎﯼﺗﮑﺮﺍﺭﯼ ﺭﺍ ﺭﻭﺯﯼ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﺎﺭ ﺑﺒﯿﻨﯽ ،
ﻭ ﺁﻧﻘﺪﺭﺑﺰﺭﮒ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﯽ
ﺁﻥ ﮐﺲ ﺭﺍﮐﻪ ﺩﻟﺖ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ ﺣﺘﯽ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺑﺒﯿﻨﯽ !