عکس خدا در اشک عاشق

ست طولانی.راهی از رنج و عشق و صبوری.هر قطره را لیاقت دریا نیست."

قطره عبور کرد و گذشت.قطره پشت سر گذاشت.قطره ایستاد و منجمد

 شد.قطره روان شد و راه افتاد.قطره از
 

 دست داد و به آسمان رفت.و هر بار چیزی از رنج و عشق و صبوری آموخت.
 

تا روزی که خدا گفت:" امروز روز توست.روز دریا شدن." خدا 

قطره را به دریا رساند.قطره طعم دریا را
 

چشید.طعم دریا شدن را.اما...
 

روزی قطره به خدا گفت:" از دریا بزرگتر،آری از دریا بزرگتر هم 

هست؟" خدا گفت:" هست." قطره گفت:" پس

من آنرا میخواهم.بزرگترین را.بی نهایت را."

خدا قطره را برداشت و در قلب آدم گذاشت و گفت:" اینجا بی نهایت است."

آدم عاشق بود.دنبال کلمه ای می گشت تا عشق را توی آن بریزد.اما

هیچ کلمه ای توان سنگینی عشق را

نداشت.آدم همه ی عشقش را توی یک قطره ریخت.قطره از قلب

عاشق عبور کرد.و وقتی که قطره از چشم

عاشق چکید،خدا گفت:" حالا تو بینهایتی،زیرا که عکس من در اشک عاشق است."