دلش دل نبود..

ژله بود..

لعنتی واسه همه میلرزید جزمن

خوش به حال باد

گونه هایت را لمس می کند

و هیچ کس از او نمی پرسد که با تو چه نسبتی دارد!

کاش مرا باد می آفریدند

تو را برگ درختی خلق می کردند؛

عشق بازی برگ و باد را دیده ای؟!

در هم می پیچند و عاشق تر می شوند...

زمین محله اصحاب آسمان شده بود
زمان مبشّر جشن فرشتگان شده بود

در آن دمی كه تمام فضای غار حرا
پر از طنین صدای بخوان بخوان شده بود

مكان ز نقطه پایان راه غار حرا
مسیر سبز رسیدن به لامكان شده بود

دلش ز نعمت خواندن دلی وسیع و بزرگ
به طول عرش و به پهنای كهكشان شده بود

نزول آیه اقرأ باسم ربّك نیز
به سوی دشت وسیع دلش روان شده بود

به آدم و به خلیل و حكیم حق و مسیح
هر آنچه را كه خدا گفته بود، آن شده بود

برای دختركی بی‌گناه و زنده به گور
مجیب و منجی و محبوب و مهربان شده بود

چهل بهار پیاپی برای او گل سرخ
عروس حجله مرغ ترانه ‌خوان شده بود

بلال بود و صدا بود و دشت مأذنه‌ ها
محل رویش صدها گل اذان شده بود

من نمی توانم

اما بگذار نوشته هایم

تو

را لمس کنند

من نمی توانم

اما بگذار نوشته هایم

تو

را لمس کنند

من نمی توانم

اما بگذار نوشته هایم

تو

را لمس کنند

فصل قاصدکها که می آید ....
از سوی من ...
با هر بادی که می وزد ، با هر نسیم ...
بدان قاصدکی دلتنگ، روان سوی توست .

چقدر فاصله افتاده بين ما و خرمشهر...اما نه! انگار همين ديروز بود كه نخل‌ها هم، آهنگ رفتن داشتند و لحظه‌هاي پر از دوست داشتن در تمام زمان جاري بود و همه در جستجوي شهادت!رفاقت بود و رفاقت و رقابت معنا نداشت...خدايا! چگونه مي‌توان اين همه عظمت را فراموش كرد كه تاريخ در برابر آن سر تعظيم فرود آورده است...

بهش سر بزنین مطلبی جالب برای یاداوری چند نکته که بی جواب مونده

http://www.hamkhone.ir/member/7342/blog/view/118465