بس که جفا ز خار وگل دید دل رمیده ام

همچو نسیم از این چمن پای برون کشیده ام

شمع طرب ز بخت ما آتش خانه سوز شد

گشت بلای جان من عشق به جان خریده ام

حاصل دور زندگی صحبت آشنا بود

تا تو ز من بریده ای من ز جهان بریده ام

تا به کنار من بودی بود به جا قرار دل

رفتی ورفت راحت از خاطر آرمیده ام

تا تو مراد من دهی کشته مرا فراق تو

تا تو به داد من رسی من به خدا رسیده ام

چون به بهار سر کند لاله ز خاک من برون

ای گل تازه یاد کن از دل داغدیده ام

یا ز ره وفا بیا یا ز دل رهی برو
سوخت در انتظار تو جان به لب رسیده ام

نـه بهـــار با هیــــــــــچ اردیبهـشـــتی

نـه تابسـتان با هـیچ شـهریوری

ونـه زمستان با هیچ اسفندی

اندازه پایـیـز به مذاق خیابانها خوش نیامد

پـائیز مــهری داشـت کـه بـــَر دل هـر خیـابان مـی نشست

+5

نبودنهـــــــا"" دوربودنهــــــــــــا"" و حتی "ندیدنهــــــــــــــــــــا" هرگزبهــــــانه ای نمیشود برای از یاد بردنهـــــــــا!!!!!"

همــه ی مـــا
فقــط حســـرت بــی پــایــان یــــک
اتفــــاق ســـاده ایـــم
کــــه جهــــان را بـــی جهــــــت ،
یــــک جــــور عجیبــــی جــــدی گرفتـــــه ایــــم … !
+5

روزگاریست که شیطان فریاد میزند :آدم پیدا کنید سجده خواهم کرد

روزگاریست که شیطان فریاد میزند :آدم پیدا کنید سجده خواهم کرد

+5

آنان که پاره های روح خود را برای التیام درد دیگران می بخشند

از همه به خدا شبیه ترند !

گرگــــی زار میگریست ...

نمیـدانـَم کدام کَلـاغ به گوشش رسانـده بود.

که انسان ها شبیه تو انـد

mahyar0171

+5