به درک مستولی نمی شود

من يک آتئيست هستم.من يک فرد مذهبی نيستم.

چقدر احمقانه است که مسئوليت همه چيز را بر گردن يک قدرت آسمانی بيندازی

 برای برقراری عدالت ميان مردم. 

Ani DifranCo

موضوعی که ميشه از اين حرف فرانکو برداشت اينه که ما آدمها تماما مسئول

 خوب و بد زندگی خود هستيم و اگر بنا باشد عدالتی هم ايجاد شود بايد با دست

 خود ما و به حکم عقل صورت پذيرد.

من منکر اون قدرت نيستم.اما انسان در طول تاريخ ثابت کرده که لياقت و توانايی

 برقراری اين عدالت رو نداره.و هيچموقع هم از پسش برنخواهد آمد.پس چرا 

خاتمه نمی يابد؟

نظر مارکسيسم اينه که اصلا انسان طوری تربيت نشده که عدالت رو از عمق

 جانش بخواهد.و حتی با تقويت علم و عقل بشر هم نمی توان به او تحميل کرد که

 منفعت خود را در عدالت بداند.عدالت را بايد از خدای ماشين,از ابزار های

 اقتصادی خواست. که جامعه را به سمت سرمايه داری سوق دهد و دنيای سرمايه

 داری خود به خود به دنيای سوسياليستی منتهی می شود.

اين نظریه هم نشان می دهد که ذات انسان منفعت پرست بوده و اين حرف دوم

ندارد.يعنی نمیتوان سرمايه دار بود اما بورژوا نبود.نمی شود کارگر بود اما

 پرولتاريا نشد.نمی شود به بشر گفت : ای بشر!عدالت را بخواه.به قول نيچه

آنهایی دم از عدالت و عدالتخواهی میزنند که چنگال ندارند.با اين فرضيه می توان

 اميدوار بود که انسان هنوز به آن بلوغ ماشينی نرسيده و برخلاف برداشت نظر

 قبلی جای پيشرفت و ترقی برای ساخت و برپايي دادگری جمعی وجود دارد.

اما به چه قيمتی؟

Jean d'Arc