گاهی پای کسی میمانی ....

که نه دیدی اش .... نه میشناسی اش .......

فقط حسش کرده ای .... تجمسمش کرده ای....
پشت هاله ای از نوشته های مجازی روی پیج مجازی اش ...

که هر روز میخوانی و در جوابش میگویی ....

لایک ....

عطرت را ...

روی طاقچه ی این سطر ،

جا گذاشته ای ...

شعرم ،

هوای تو را دارد .

برای بودن,

گاهی لازم است که نباشی!

شاید نبودنت, بودنت را به خاطر آورد...

اما دور نباش....

دوری همیشه دلتنگی نمی آورد....

فراموشی همان نزدیکیهاست !

اوּּטּ رفــــيقے کہ مــــجازيـہ

امـــــــــّــا

يـہ جورے واســــت سنـگ صـــــبوره

کہ هیـــچ کـدوم از رفيــــقاے واقـعـيت

بـہ گَـــــــرد پاش نمـــــيرسـטּ

کــآش روزهــآے زنــدگــے اَم کــوتـآه بود . .
بــه تـِعدآد نــَפֿــ هـآے یــک پـآکــَت ســیگــآر . .
کــَم اَســت ، مـے دآنــَم . .
اَمـآ بـآ عـِشــق تـو בوב مــے شـُבَنـב وَ بــَر بـآב مــے رَفـتـَنـב

دلم از دوری صیاد به تنگ آمده است

من درون قفس و غصه به جنگ آمده است

آسمان سخت گرفتار و زمین می داند

شور شوریده گی ام سخت به چنگ آمده است

در پی گمشده ها گمشده ای در خویشم

آهوی بخت من انگار زرنگ آمده است

آری از کندی بی حاصل عمرم دیدم

پشت هر ثانیه عمری به درنگ آمده است

ای گل رفته از این خانه به یاد آور که

دل بی رنگ من از دست تو رنگ آمده است

من و این خاطره های تو و این شهر غریب

قصه ای تلخ که با رنج و شرنگ آمده است

پادگان نیست نویدی ز طرب خانه ی شعر

همدم خسته گی ام را تفنگ آمده است

رفاقت ايستادن زير باران و با هم خيس شدن نيست ،رفاقت آن است كه يكي براي ديگري
چتر شود و ديگري نفهمد كه چرا خيس نشد

زنــــدگی٬ تـرکیب شــــادی با غـــــم اسـت

دوســـــت دارم من این پــــــیوند را

گــــرچه می گـــویند: شـــــادی بهــــتر اسـت

دوســـــت دارم گــــــریه با لبـــــختد را..

امتحان آئین نامه داشتم
سرهنگ پرسید:"دور زدن"کجا ممنوعه؟
گفتم:تو رفاقت
لبخند زد و گفت پیاده شو قبولی

دوستی این نیست که الکی قمپز در کنی یا لغز بخونی بگی
بلدم بلدم..
باید به یاد دوستت باشی!!!!
به یادتم حتی تو آمپاس شدید.... بگو خب!