یر باران بنشینیم که باران خوب است
گم شدن با تو در انبوه خیابان خوب است
با تو بیتابی و بی خوابی و دل مشغولی
با تو حال خوش و احوال پریشان خوب است

به سلامتی اونایی که :

ما رو فقط واسه خودمون میخوان

نه واسه اونچه که خودشون از ما میخوان !

ماآدماهمیشه صداهای بلندومیشنویم،پررنگارومیبینیم وکارای سختودوست داریم؛
غافل ازاینکه خوباآسون میان،بی رنگ میمونن وبیصدامیرن...

درمهربانی همچون باران باش که درترنمش علف هرزوگل سرخ یکیست...

حرفی نزنی ! طاقت جنجال ندارم / بدجور شکسته ست دلم حال ندارم
درهای قفس باز و دلم عاشق پرواز / از حس پریدن پرم و بال ندارم

همه شب تا سحر اختر شمارم
که ماه رویت آید در کنارم
شبان گوشم بدر چشمم براهت
گذاری تا به کی در انتظارم

تو مثل رود سرشاری ، دلت دریاست میدانم…
پر از احساس بارانی ، واین زیباست میدانم…
در این شبهای نورانی؛ دعایم کن، که قلبت چشمه جوشان خوبیهاست میدانم

هرگز برای عاشق شدن به دنبال باران و بابونه نباش گاهی در انتهای خارهای یک کاکتوس به غنچه ای می رسی که ماه را بر لبانت می نشاند

ﻧﺰﺩﯾﮑﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ﺑﻮﯼ ﺩﺭﯾﺎ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ
ﺩﻭﺭ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ﺻﺪﺍﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ
ﺑﮕﻮ ﺗﮑﻠﯿﻔﻢ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﻢ ﭼﯿﺴﺖ ؟
ﻟﻨﮕﺮ ﺑﯿﻨﺪﺍﺯﻡ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﮐﻨﻢ ، ﯾﺎ ﭼﺘﺮ ﺑﺮﺩﺍﺭﻡ
ﻭ ﺩﻟﺒﺮﯼ ﮐﻨﻢ ؟
.
.
.
ﺧﺪﺍﯾـــــﺎ
ﺍﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﺩﻝ ﺁﺩﻡ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟
ﮎ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎ ﯾﮏ
ﺍﺳﻢ ..
ﻧﮕﺎﻩ ..
ﺑﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ..
ﻭ ﯾﺎ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻟﺒﺨﻨﺪ “ ﭘﺎﺭﻩ ﻣﯿﺸﻮﺩ ”

برادری به تعداد نیست به وفاداریست، یوسف یازده تا برادر داشت ولی حسین تنها عباس را.