ابراهیم سلطانی تو یکی از متن هاش میگه:
‏آدم گاهی از یک سرزمین مهاجرت می‌کند، گاهی از یک فرهنگ، گاهی از یک رشتهٔ تحصیلی، و البته گاهی از یک آدم. «مهاجرت از آدم‌ها» شاید سخت‌ترین نوعِ مهاجرت باشد: باید از یک گوشهٔ قلبِ خودت به گوشه‌ای دیگر از قلب‌ات مهاجرت کنی؛
به آن گوشهٔ کوچکِ خلوتی پناه ببری که کسی آن‌جا نیست: پناه به خویشتن از دستِ خویشتن.

اگر میخواهی با کسی تفاهم داشته باشی
باید یاد بگیری
به همه چیز از نقطه نظر او هم نگاه کنی

آدم ها جدا از عطری که
به خودشون می زنن،
عطر دیگه ای هم دارن که اتفاقا تاثیر گذارتر هم هست،

عطر چشم هاشون
عطر حرف هاشون،

عطری که فقط مختص شخصیت اون هاست در هیچ مغازه ی عطر فروشی پیدا نمیشه.

#روزبه_معین/ قهوه سرد آقای نویسنده

مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست
تا کنم جان از سر رغبت فدای نام دوست

قانون اول
اگه چیزی رو میخواید
و اون چیز ازتون دوره دیگه اونو نمیخواید

خدایا
آدم‌های خوب سرراهمان بگذار..
حس بسیار خوبیست
هنگامی ڪه درلحظه‌ ی هجوم غم
یاناامیدی یاپریشانی
بی هواڪسی سرراه آدم سبز بشود
ڪلامش ،نگاهش
حتی نوشته‌اش
آرامش وشادی وامید بپاشدبه زندگیت ..

امید را در زخمهای قلبت بکار ؛
خوب خواهند شد و عشق را شکوفه می‌دهند

تشکر

سلام