پاس دارم آتش جاويد را

يادگار فطرت جمشيد را

چند روزى مانده بودش تا به عيد

آمد آتش در چنين روزى پديد

بهر او آتشگهى آراستند

از پليدى و سياهى كاستند

پس ازآن هر روز در روزى چنين

جشن سورى بوده در ايران زمين

((چهارشنبه سوری خجسته باد))

http://up.hamkhone.ir/6/435550f6450693ebcf450dc8900c4072.gif

اینم هدیه من به دوستان گلم . چهارشنبه سوری مبارک.
http://www.gswbw.com/html/weixinchun/1/index.html?from=time**همخونه**&isappinstalled=0#rd&from=message&isappinstalled=0&from=time**همخونه**&isappinstalled=0&from=time**همخونه**&isappinstalled=0
پس از باز شدن عکس به آسمان ضربه بزنید

☆
★ ☆
★ ☆ ★
★ ☆ ★ ☆
☆ ★ ☆ ★
☆ ★ ☆ ★ ☆
☆ ★ ☆ ★ ☆
★ ☆ ★ ☆★
★ ☆ ★ ☆ ★
★ ☆ ★ ☆ ★
★ ☆ ★ ☆ ★
☆ ★ ☆ ★
☆ ★ ☆ ★
☆ ★ ☆ ★
☆ ★ ☆ ★
☆ ★ ☆ ★
★ ☆ ★
★ ☆ ★
★ ☆ ★salielmi

چند روز دیگر
امروز
پارسال می شود
کمی ساده
اندکی خنده دار
وقدری عادی !
امروز سالهاست می رود
و
ما همیشه
چشممان پی فرداست .
افسوس !
به فکر پاییز
تابستان را
و به فکر بهار
زمستان را
فدا می کنیم .
جشن می گیریم
عید می گیریم
و دوباره
همانی می شویم که بودیم
با اختلاف چند تار
موی سپید تر!

+5

مرا به باغ و بهاران چه کار دور از تو ؟
مرا چه کار به باغ و بهار دور از تو ؟
بهار آمده اما نه سوی من ، که نسیم
زند به خرمن عمرم شرار ، دور از تو
به سرو و گل نگراید دلِ شکسته من
که سر به سینه زند سوگوار دور از تو
هم از بهار مگر عشق ، عذر می خواهد ؟
اگر ز گل شده ام شرمسار دور از تو
به غنچه مانَد و لاله ، بهار خاطر من
شکفته تنگ دل و داغدار دور از تو
نسیمی از نَفَست سوی من فرست که باز
گرفته آینه ام را غبار دور از تو
گلم خزان دیده آید به دیدگان که بهار
خزانی آمده در این دیار ، دور از تو
دلم گرفت ، اگر نیستی بَرَم ، باری ...
کجاست جام می خوش گوار دور از تو ؟
چه جای صحبت سال و مه و بهار و خزان ؟
که دل گرفته ام از روزگار ... دور از تو ...

من اعتراض دارم

و تا وقتی

"روز جهانی خنده های تو" را

به تقویم اضافه نکنند

من امسال را تحویل نمی دهم

عید باید روز خنده های تو باشد

و آن روز به خانه ام بیایی

و آغوشت را به من عیدی دهی

و چنان سخت در آغوشم گیری

و هوای خنده هایت برَم دارد

که جدایی در تقویم جهان بمیرد.

بی تو شیرین شور فرهادش نبود

بیستون را ترس، فریادش نبود

می به جام لیلی و مجنون نبود

ختم شعری وصلت میمون نبود

آمدی ، چینش نمودی واژه را

خود نوشتی شعر عشق تازه را

گرمی آغوش تو درمان نمود

سردی دستان و اندام خمود

با نگاهت اطلسی جانی گرفت

زندگی آهنگ عرفانی گرفت

کوچه با عطر تنت مستانه شد

قلب من فارغ ز صد افسانه شد

خوش نشستی بر بلندای دلم

تا ابد در کوی تو شد منزلم

سر بنه بر شانه های خسته ام

تا ببینی از چه من دل بسته ام

شمع باش و بگردان بر سرت

این غلام دل سپرده بر درت

های و هوی من نمیگردد تمام

تا تو را دارم ،تمام لحظه هام



احسان حق شناس

در این روزهای آخر اسفند
وقتی که خانه ات کلاه سفیدش را
به احترام بنفشه ها
از سر بر می دارد
تو نیز خاکسترهای تلخ این زمستان را
از آستین بتکان
و چشم های غبار گرفته اش را
با روزنامه های بد خبر دیروز
برق بینداز
تا تعبیر خواب های اردی بهشتی ات
راه زیادی نمانده است...

خدایا...دلم مرهمی می خواهد....ازجنس خودت, نزدیک... بی خطر... بی منت... می شود مرا در آغوش بگیری؟؟؟؟!

سال در پایان است...
نکند مهر تو با تقویم است...
من ز تقویم دلت باخبرم!!!
همه ماهش مهر است...
همه روزش احساس...
زنده باشی ای دوست
شادیت افزون باد...