عمر کوتاه....

چقدر هفتاد هشتاد سال کم است برای دیدن تمام دنیا!

برای بودن با تمام مردم دنیا!

چقدر حیف است که من میمیرم و غواصی در عمق اقیانوس ها را تجربه نمی کنم !

میمیرم و حداقل یکبار زمین را از روی کره ماه نمی بینم !

دلم می خواست چند سال در یک جنگل یا یک روستا زندگی کنم .

چند سالی را هم در چند کشور دیگر با آداب و رسومی دیگر.

دلم میخواست چند کلیسا و معبد و مسجد بزرگ جهان را میدیدم و با پیروان ادیان مختلف حرف میزدم .

دلم میخواست یکبار هم که شده از ارتفاعی بلند و مهیب پرواز میکردم

""دلم می خواست های من"" 

زیادند ، 

بلندند ، 

طولانی اند .

 اما مهمترین  دلم می خواستم،

 این است که انسان باشم

 انسان بمانم 

و انسان محشور شوم .

چقدر وقت کم است .

 تا وقت دارم باید مهر بورزم به همین چند نفر که از تمام مردم دنیا با من نفس می کشند ،

باید مهربورزم به همین جغرافیایی که سهم چشمهای من از جهان است .

 وقت کم است باید خوب باشم.. .. ..

مهربان باشم...

ودوست بدارم همه ی زیبایی ها را....

ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ : ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺏ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ

ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﻣﯿﮕﻮﯾﻢ :

ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺏ ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻬﺸﺖ

ﺍﺳﺖ.