خدای من!
تو چقدر به من نزدیکی با این همه فاصله ای که من از تو گرفته ام.
تو که اینقدر دلسوز منی! .....

به که واگذارم می کنی؟
به سوی که می فرستی ام؟
به سوی آشنایان و نزدیکان؟تا از من ببرند و روی برگردانند.
یا به سوی غریبان و غریبه گان تا گره در ابرو بیافکنند و مرا از خویش برانند؟
یا به سوی آنان که ضعف مرا می خواهند و خواری ام را طلب می کنند؟
من به سوی دیگران دست دراز کنم؟در حالی که خدای من تویی و تویی کارساز و زمامدار من.

پیراهن کبود پر از عطر خوش را
برداشتم که باز بپوشم پی بهار
دیدم ستاره های نگاهت هنوز هم
در آسمان آبی آن مانده یادگار
آمد به یاد من که ز غوغای زندگی
حتی تو را چو خنده فراموش کرده ام
آن شعله های سرکش سوزان عشق را
در سینه گداخته خاموش کرده ام

ای کاش تنها یک نفر هم در این دنیا مرا یاری کند ، ای کاش می توانستم با کسی

درد دل کنم تا بگویم که ، من دیگر خسته تر از آنم که زندگی کنم تا ابد غم شبهایم را

، تا بفهمد درد تن خسته و بیمارم را ، قانون دنیا تنهایی من است و تنهایی من

قانون عشق است و عشق ارمغان دلدادگیست و این سرنوشت سادگیست

بخند زدن خیلی راحت تره
تا بخوای به همه
توضیح بدی چرا
حالت خوب نیست ...

یک حقیقت اینه که :

فرودگاه ها بوسه های بیشتری از سالن عروسی به خود دیده اند...

و دیوار های بیمارستان بیشتر از عبادتگاه ها دعا شنیده اند...

چه فرقی دارد؛

پُشت میله ها باشی، یا در خیابانهای شهر در حال قدم زدن ...

وقتی که آرزوهایت در حبس باشند!!!

پدر لطف خدا بر آدمیزاد
پدر کانون مهر و عشق و امداد
پدر لطف خدا روی زمین است
همیشه لایق صدآفرین است
خوشا آنان پدر درخانه دارند
درون خانه یک پروانه دارند

در استانه روز پدر به یاد پدران آسمانی و اسیران بخاک خوفته با خواندن فاتحه روحشان را شاد و
یادشان را گرامی داریم.

میلاد امیرمومنان شاه عالم امکان برهمه مبارک باد
مرامتون همجون علی

این دنیا را به آنانی هدیه میکنم که

به خیالشان دنیا فقط برای آنهاست

ولی برای تو آسمان را آرزو میکنم که همیشه مانند دلت زیباست

ــر قلـبی "دردی" دارد ...

فقــط نحوه ی ابراز آن متــفاوت است!

برخــی آن را در چشــمانــشان پنــ ـهــان می كنند و

برخــی در لبــخنـدشان...

امروز دوبار دلتنگ شدم ! یک بار برای تو و یک بار برای تو !
اول برای نداشتنت ، دوم برای نداشتنم . . .
دوستت دارم و نداری ام !
می روم و میدانم که تو زودتر رفته ای . . .
.

شب آشیان شبزده
چکاوک شکسته پر
رسیده ام به ناکجا
مرا به خانه ام ببر
کسی به یاد عشق نیست
کسی به فکر ما شدن
از آن تبار خود شکن
تو مانده ای و بغض من
از این چراغ مردگی
از این بر آب سوختن
از این پرنده کشتن و
از این قفس فروختن
چگونه گریه سر کنم
که یار غمگسار نیست
مرا به خانه ام ببر
که شهر ، شهر یار نیست