ده مرد و یک زن به طنابی آویزان بودند. طناب تحمل وزن یازده نفر را نداشت.

باید یکنفر طناب را رها می کرد وگرنه همه سقوط می کردند.

زن گفت من در تمام عمر همیشه عادت داشتم که داوطلبانه خودم را وقف فرزندان و همسرم کنم و در مقابل چیزی مطالبه نکنم.

من طناب را رها می کنم چون به فداکاری عادت دارم. در این لحظه مردان سخت به هیجان آمدند و شروع به کف زدن کردند

+5

باید مغرور بود!

دور از دسترس...

باید مبهم بود و سرسنگین!

خاکی که باشی آسفالتت میکنند

و از رویت رد میشوند...

تشکر

+5

مے گوينـد قِسمتـــ نيستـــ حِکمَتـــ استـــ !!

خدايـا . . .
.
مـَن معنیِ قِسمتـ و حِکمَتـــ را نمے دانمــ
.
امـآ تـو معنےِ طاقَتــــ را مے دانـی . . .

مـگــه نــه ؟؟؟

جایزه احمقانه‌ترین چسناله عاشقانه هم میرسه به جمله "عمرا اگه مثل من پیدا كنه".. مگه مرض داره ولت كنه كه بره دوباره مثل تو پیدا كنه؟ )

+5

بهتر است دهان خود را ببندید و ابله به نظر برسید ،

تا اینکه آنرا باز کنید و همه تردید ها را از میان بردارید . . .

+5

+5