همیشه همینطور بوده که
وقتی آدمیزاد از عزیز ترین آدم‌های زندگیش حرف تلخ می‌شنوه
یه چند روزی می‌ره تو شوک
چند روزی عصبانیِ
چند روزی خودشو گول میزنه و انکار می‌کنه
چند روزی دلتنگِ
چند روزی مثل اسپند رو آتیش بی قراری می‌کنه
چند روزی به زمین و زمان گیر می‌ده
و نهایتش خسته می‌شه و یک‌جا می‌شینه
تازه اون موقع‌ست ‌که واقعیت براش آشکار می‌شه
چند روز آروم میشه
و دوباره از نو
چند روز رفت و برگشت و زیر و رو شدنِ احساسات و عواطف
چند روز...
.
.
همه ی این چند روز، چند روز ها، فرایندِ رشد دهنده‌ی «پذیرش» رو تشکیل می‌دن
که هر چقدر هم تلخ باشن، حامل پیام و تجربه مهمی هستن

پیام‌ها و تجربه های مهم رو با آغوش باز می‌پذیرم
چون زمان و انرژی کافی برای اشتباهات تکراری ندارم

واقعیت؛ همراهی با عشق نبود، بلکه از زمانی به بعد، همراهی از سر دلسوزی بود، چه تلخ!
واقعیت؛ دیگه صبری برای خامی کردن هات ندارم بود، اونم درست زمانی که داشتم پخته می‌شدم، چه تلخ!
واقعیت؛ فکر همه جاش رو کردم نبود، عدم آینده نگری و پایمال کردن حقوق یک انسان بود، چه تلخ!
.
.
تلخ بود اما سر کشیدم
باشد که عبرت گیرم

اوهوم...

سلام
مشغول مهمانی و میزبانی
شما نیستین!

_ تصمیم می‌گیرم واقعیت رو قبول کنم،
و خودمو فریب ندم،
اما کم میارم بینِ راه

+ اگه کم میاری پس خودتو برای فریب های بعدی آماده کن!

راه رفتنم

خوابیدنم

حتی نگاهم

من هیچ کارم این روز ها دست خودم نیست

سلام و درود بر نیلوفر مرداب
حالتون چطوره.
مرسی از تبریک تون.
سال نوی شما هم مبارک باشه. سالی پر از......پر از عشق .
به امید براورده شدن خواسته های فلبی تون

«نیلوفر» ها خسته که بشن، جا نمی زنن
استراحت می‌کنن تا طلوعِ خورشید...

اگر مهربانی کنیم،

به خودمان برمیگردد...

دستی که گل میدهد،

خودش هم بوی گل می گیرد...

سلام عزیزمممم
مرسی بوس بووووس
سال نو تو هم مبارک باشه امیدوارم پر از خوشی و خوبی باشه

❤️

باز هم
من و ماندم و تو؛ نیلوفرِ کوچکِ من
از چه رنجیده ای؟
دلسوزی‌شان؟
دختر، تو دیوانه ای!
سرتاسر قلب تو را مِهر فرا گرفته است، چُنین قلبی دلسوزی دارد؟
به خدا قسم که نه!
تو؛ با چنین قلبی، مالکِ کل دنیایی...