فداو

گیرم تو زیباییِ محض، همون که می‌میرن براش!
سروِ کمون! چه فایده؟ وقتی تو بادِ ریشه‌هاش...

آفتاب به یک اندازه می تابید
ساقه‌ای در انبوهی از سکون بر خود می‌بالید!
زمان اما میانه‌ی خوبی با یک‌جا نشینی و بالندگیِ کاذب نداشت
عاقبت، ساقه در تاریکی خود فرو رفت و مرداب شد

ساقه‌ای دیگر اما؛
در انبوهی از تواضع، خود را، نحیف بودنش را و شکننده بودنش را پذیرفت
او می‌دانست با سکون چه بر سرش خواهد آمد
تنش را به سختی تکان داد، سر را بالا گرفت و خود را به آفتاب سپرد
زمان، تکان را و تدریج را دوست می‌داشت
پس اندک اندک یاری رساند
ساقه بالا رفت و شکفت
و نیلوفر؛ این مهمانِ زیبای مرداب، متولد شد.

بله همینطوره

در هوای پاییز، عطرِ بهار می‌پراکند
دنیای تیره و بی‌رنگ را، رنگین می‌کند
رنج را، شیرین می‌کند
از شاخ و برگ خشکیده، امید می‌رویاند
و به هر آنچه که خالی از مفهوم است، معنا می‌بخشد؛
«عشق» این دلیلِ محکمِ تمام رنج‌ها و شادی‌ها...

https://s6.uupload.ir/files/img_20230916_164644_17n0.jpg

نصف سال 1402گذشت
بهانه ایست برای اینکه برای
هم آرزوهای خوب بکنیم...
امیدوارم در نصف باقیمانده
سال خدا بهترین روزها و بهترین
سرنوشت رو براتون رقم بزنه
پاییزتون سرشار از شادی و نشاط

دیوار دادم عکس العمل نشان ندادی گفتم نخیر بابا

نخیر بابا