خودت رو تو آینه دیدی؟

با سر و روی ژولیده رفت نشست رو صندلی آرایشگاه

آرایشگر یه نگاهی به موهاش انداخت و بلافاصله گفت:

«رسیدگی نکردی و خیلی از جاهای سرت خالی شده»

چشمش به تصویرِ خودش توی آینه افتاد، آینه با بی رحمی تایید کرد

دلخور شد؛

هم از خودش

هم از آرایشگر!

زیر لب گفت: آینه شم به خودش رفته! از بس رُکِ...!

فکر کرد اومدنش بی فایده بوده، خواست از جاش بلند شه

که فشارِ دست آرایشگر، رو شونه ش مانع شد

«... بشین! دیگه وقتِ فکر کردن به موهای ریخته شده نیست

 می‌شه همینایی که مونده رو مرتب کرد و مراقبش بود»

به نظرش عاقلانه بود و چاره ای هم جز این نداشت.

نتیجه ی کار،

هر چند خیلی زیبا نشده بود

هر چند حاصلِ کم کاری های گذشته ش، توی ذوق می زد،

 اما مراقبتِ امروز همه‌ی کاری بود که از دستش برمی‌اومد

 «پشیمونی ای که ختم به حرکت نشه، فقط انرژی و زمان رو تلف می‌کنه،

 گاهی وقت ها، باید از گذشته عبور کرد، به امروز نگاه کرد و ادامه داد»

 موقع ِ خروج، چشمش به تابلویی که به پشتِ در آویزون بود افتاد

با خط قشنگی روش نوشته بود:

آینه گر عیبِ تو بنمود راست
خود شکن، آینه شکستن خطاست

نگاهی به آرایشگر که داشت گره پیش‌بند رو دورِ گردنِ مشتریِ بعدی محکم می‌کرد، انداخت

با خودش فکر کرد: زیادی هم بد نگفته...

 لبخندی زد و این شروع ِ خیلی چیزها بود...