به بچه ها گفتن، از بچه ها شنیدن ( 8)

 سلام دوستان، بعد از یه وقفه تقریبا طولانی مدت میخوام که بلاگ هام رو با عنوان "به بچه ها گفتن، از بچه شنیدن" ادامه بدم

ممنونم از همراهی گرم و همیشگی تون

راه هایی که کودک را به سوی انظباط هدایت می کند

لطفا این ماجرا که از زبان یک آموزگار هست رو بخونید

امی در نمایش نامه ای که من کارگردانی اش را بر عهده داشتم و قرار بود برای پدر ها و مادرها نمایش داده شود، نقش اول را داشت، امی بسیار با استعداد بود، اما موقع تمرین و اجرا به شدت نفرت انگیز می شد!

او برای جلب توجه هر کاری می‌کرد؛ هر هر می خندید، وقت تلف میکرد، تا نوبت به او می رسید که متن را از حفظ بگوید، آن را فراموش می کرد، حتی به خودش زحمت نمیداد متن نمایش نامه را همراه خودش بیاورد، موقع اجرای نمایش که می شد امی گیج و منگ وسط صحنه می ایستاد و من از پشت صحنه با نجوا متن را برایش می خواندم

قسمتی از مکالمه من و امی

من: متن نمایش نامه را فراموش کردی بیاوری؟ و هنوز قسمت مربوط به خودت را حفظ نکرده ای؟چرا ؟! 

امی: گرفتار بودم

من: همه قسمت های مربوط به خودشان را حفظ کرده اند، جز تو. چرا ؟

امی: تمرین پیانو داشتم.

من: یک روز تمرین داشتی، شش روز بقیه هفته را چطور؟

امی: خسته بودم.

من: خسته نبودی که حرف بزنی و مسخره بازی در بیاوری و نمایش را بهم بزنی ؟

امی: فقط من تنها نیستم که بیکار می گردم.

من:بسیار خب، به اندازه کافی از دستت کلافه شدم، از تئاتر اخراجی!

امی: خواهش میکنم، یک فرصت دیگر به من بدهید

من: هیچ راهی وجود ندارد اخراجی! از حالا تا آخر سال تحصیلی.

به محض اینکه حرفهایم تمام شد، پشیمان شدم، باید بردبار تر می بودم

========================================

بعد از رفتار تندم با امی، حسابی به فکر فرو رفتم، من میخواستم او را به انجام دادن کاری که به او محول شده بود تشویق کنم، ولی کاملا برعکس عمل کرده بودم، عصبانیت و خشم من در آن لحظه باعث شده بود هدفم را به کلی فراموش کنم

به دنبال یک راه حل بودم و در حال ورق زدن  کتاب هایم بودم که چند نظریه توجهم را جلب کرد

دکتر هایم. جی. گینوت می گوید:

تنبیه مانع از بدرفتاری نمی شود، فقط باعث می شود فرد محتاط تر عمل کند و در پنهان کردن رد پا ماهرتر شود و با زبر دستی از مجرم شدن فرار کند. وقتی کودکی تنبیه می شود تصمیم می گیرد، دقیق تر شود، نه درستکارتر و مسئول تر.

دکتر آلبرت باندورا می گوید: 

تنبیه می تواند بد رفتاری را مهار کند، امارفتار قابل پذیرش را آموزش نمی دهد و قادر نیست اشتیاق به بد رفتاری را کاهش دهد.

من باید به درون امی نفوذ می کردم و اشتیاق به بد رفتاری را به شوقِ داشتن ِ رفتاری مناسب تبدیل می کردم.

و این شد نتیجه بررسی های من:

به جای تنبیه و تحقیر و طرد کردن کودک

1ّ. راهی نشان دهید که مفید باشد

من می توانستم بگویم: اوقاتی که روی صحنه نیستی اگر متن نمایش نامه را تمرین کنی، برایت مفید خواهد بود.

2.اظهار نا رضایتی کنید

من می توانستم بگویم: اصلا راضی نیستم! منصفانه نیست که چون یک نفر آمادگی ندارد، بقیه بازیگران بیکار بمانند.

3.پیشنهاد یک انتخاب

من می توانستم بگویم: امی ، تو دو راه داری: اول اینکه متن گفت و گوی خودت را یاد بگیری و نقشت را حفظ کنی... دوم اینکه نقش خودت را به کس دیگری محول کنی. 

4.بگذارید عواقب رفتارش را تجربه کند

من می توانستم بگویم: از شاگرد دیگری خواستم که نقش تو را بازی کند، به نظرم دلیلش را بدانی، البته از استعداد تو بی بهره می شویم

و برای ایجاد انگیزه بیشتر می توانستم بگویم: و فرصت دیگری خواهی داشت، ما در فصل بهار هم نمایش نامه های دیگری داریم و من باید مطمئن باشم که همه آماده هستند.