ما بخار شیشه ایم؛ نازمون کنی اشکمون در میاد چه برسه فراموشمون کنی!

+5

ﺳﺮ ﺟﻠﺴﻪ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﯾﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺑﻐﻞ ﺩﺳﺘﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﻨﻢ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﻬﺶ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯿﺪﺍﺩﻡ ﮐﻪ ﭼﺠﻮﺭﯼ ﺗﻘﻠﺐ ﮐﻨﻪ ! ﺍﻭﻧﻢ ﻓﻘﻂ ﮔﻮﺵ ﻣﯿﺪﺍﺩ، ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﮐﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ ﭘﺎ ﺷﺪ ﻭﺭﻗﻪ ﻫﺎﺭﻭ ﭘﺨﺶ ﮐﺮﺩ ! ﻣﻦ |: ﺍﻭﻥ ﺧﺎﻧﻤﻪ |: ﺑﺨﺶ ﻣﺮﺍﻗﺒﻬﺎﯼ ﻭﯾﮋﻩ |:

+5=73
چیزی ساده تر از بزرگی نیست آری ساده بودن همانا بزرگ بودن است. (امرسون)

┼┼▄██▄┼┼┼▄██▄┼┼
┼██████┼██████┼
┼█████████████┼
┼███ 5+ ███┼
┼┼███████████┼┼
┼┼┼█████████┼┼┼
┼┼┼┼┼█████┼┼┼┼┼
┼┼┼┼┼┼███┼┼┼┼┼┼
┼┼┼┼┼┼┼█┼┼┼┼┼┼┼

مے گویند پرخاشگر شده ام! نـــــــــــــــــــــــــــــه ، فقط هرڪس ڪ ِ لحظه اے یاد تـ را از ذهنم بگیرد گیرم با یڪ عطسه ے معمولے نمے توانم سر بـ ِ تنش بگذارم! می گویند خواب ندارم نــــــــــــــــــــــــــــــــه(!) فقط منتظر تـُ ام مے ترسم چشم روےِِِِِ هم بگذارم و بیایے! چیزیم نیســت ... ! دَر عوض ، موسیقے آرام گوش مے دهم! قُرص هایم را دوبرابر مے خورم! و رگ خوابت را نَوازش مے کنم! اصلا ً اتفاق عجیبے نیفتاده!

من معتقدم موفقیت زمانی به دست می آید که یک قدم جلوتر برویم؛ یعنی ضمن استقبال از ناملایمات و سختی ها شکست را بخشی از زندگانی خود بدانیم.

همه ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻫﺎ “ﺯﻧﮓ” ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ

ﮔﺎﻫﯽ “ﺳﮑﻮﺕ ” ﺁﺧﺮﯾﻦ “ﺍﺧﻄﺎﺭ” ﺍﺳﺖ . . .

+5

عصر جمعه است و دلم گرفته . می زنم تو خیابون و از سرازیری توی بلوار پیاده میرم سمت پله های پارک که یهو یه ماشین بوق می زنه ، به روی خودم نمیارم و به سرعت قدمهام اضافه می کنم. کمی جلوتر ترمز می زنه. حالیمه چی کار داره می کنه. به روی خودم نمیارم و از کنارش بی تفاوت رد می شم.
سرعتش را هم قدم من می کنه و شیشه ی سمت کمک را میده پایین و می گه : خانوم محترم کجا تشریف می برید؟ جواب نمی دم. نیشش را تا بناگوش باز می کنه و باز می گه : خانوم عزیز ، بنده همه جوره در خدمت شما هستم. با صدای سگی که اماده پاچه گرفتنه میگم که مزاحم نشه ، اما خوب حالیش نیست. لابد فکر می کنه دارم "ناز" می کنم.
نیش ترمزی می زنه و همانطور در حال رانندگی کیف پولش را از جیب شلوارش می کشه بیرون.: خانوم محترم ، بیا بابا ،هر چی تو بگی،قربونت برم، ضد حال نزن دیگه .لای کیف پولش را باز کرده و اسکناس وچک پول تعارف می کنه و همزمان چشمک می زنه که سخت نگیرم.
یک آن هوس می کنم که بپرم و در ماشینش را باز کنم و بکشمش پایین و با قوت هر چه تمام تر ، پس کله اش را بگیرم و صورتش را توی شیشه ی ماشینش خورد کنم اما چون با خشونت مخالفم منصرف می شوم.( البته دلیل اصلیش اینه که زورم بهش نمی رسه) . دستهام را می ذارم روی شیشه و تا سینه خم می شم توی ماشین. .گل از گلش شکفته ، دور و برم را نگاه می کنم و فاصله ام را تا پارک می سنجم.
توی خیابون هیچ کس نیست. لبخند پهنی می زنم و می پرسم: حالا چی چی داری؟ کیفشو بالا میاره و نگاه هرزه اش از روی لبهایم تا سینه ها پایین می آید، کیف پول را توی هوا می قاپم و با تمام قدرتم پرت می کنم آن طرف بلوار و مثل فشنگ به سمت پارک می دوم. پشت سرم صدای کشیده شدن ترمز دستی و باز شدن در ماشین می آید و مردک از ته جگرش فریاد می زند:
اووووووووووووووووووووووووووووووی( ج ن د ه) !
و من همینطور که می دوم با خودم فکر می کنم که چفدر جالب است که در ایران تا وقتی فکر می کنند (ج ن د ه ا ی) ، خانوم محترم صدایت می کنند و وقتی مشخص می شود این کاره نیستی تبدیل به یک (ج ن د ه ) می شوی .....

جنگ تمام نمی شود وقتی

رگبار سرفه های پدرم

ستون خانه را می لرزاند

مادرم، سرباز آماده باشی که

با اکسیژن ، به یاری اش می شتابد

پدرم، با رمز یا حسین(ع)

نیروها را به کمک می طلبد

مادربزرگ، پشت چادر

سمت قبله، سنگر گرفته

و خواهرم

که دختری ست بابایی

گوشه ی اتاق ابری ست!

پدرم دلتنگ نفس

ابر، هرلحظه بارورتر

می بارد

و

می بارد

و

می بارد

نکند پدرم... زبانم لال

او در خوابم فقط زخمی بود

دشمن می داند، پدرم پیروز است

خودش مدال ترکش را

در سینه ی او آویخت!

ولی اینبار

خبر از صلحی ست اجباری

مادرم با اشک

پدرم را

زیر پرچم سفید

پنهان می کند

جنگ تمام نمی شود وقتی

رگبار سرفه های پدرم

ستون خانه را می لرزاند

مادرم، سرباز آماده باشی که

با اکسیژن ، به یاری اش می شتابد

پدرم، با رمز یا حسین(ع)

نیروها را به کمک می طلبد

مادربزرگ، پشت چادر

سمت قبله، سنگر گرفته

و خواهرم

که دختری ست بابایی

گوشه ی اتاق ابری ست!

پدرم دلتنگ نفس

ابر، هرلحظه بارورتر

می بارد

و

می بارد

و

می بارد

نکند پدرم... زبانم لال

او در خوابم فقط زخمی بود

دشمن می داند، پدرم پیروز است

خودش مدال ترکش را

در سینه ی او آویخت!

ولی اینبار

خبر از صلحی ست اجباری

مادرم با اشک

پدرم را

زیر پرچم سفید

پنهان می کند