عـــــاشق” را کـــه بــرعکــــس کنـــی
می شــــود “قـــشاع”
دهخــــدا را می شــناسی؟
لــــغت نــامه اش را کــــه بــاز کـــردم نـــوشته بود:
قــــشاع: دردی که آدم را از درمـــــان مایــــوس میکند . . .

دلتنگی هایم را

هم بازیِ با واژه های احساسم می سازم

دیگر

به شعر سهراب اعتمادی نیست

دشت شقایق هم باشد

مراکافی نیست

کاش اکنون سهراب بود

تا

با نقشی تازه برگلستان

باور ساده ی من رنگ می باخت

چه تلخ است علاقه ای که عادت شود
عادتی که باور شود
باوری که خاطره شود
و خاطره ای که درد شود …

هرکه فرهاد شود در ره عشق

همه کس در نظرش شیرین است !

تهمت کفر به عاشق نزنید

عاشقی پاک ترین آیین است !

خـسـتِـﮧ شُـدمـ اَز بَـسـ

اَداے [ ڪـوه ] بـودن را در آوَردمـ ـ (!)

مـﮯخـواهَـم خـودمـ بـاشَـمـ ـ

مـﮯخـواهَـمـ فُـرو بِـریـزَمـ ـ ـ ـ

دقایقی در زندگی هستند که دلت برای کسی آنقدر تنگ میشود که میخواهی او را از رؤیاهایت بیرون بکشی و در دنیای واقعی بغلش کنی ...

دل اگر بستی

محکم نبند!!!

مراقب باش گره کور نزنی!!!

او میرود!!!

آنوقت تو میمانی و یک گره کور!!!

چرا دلت گرفته؟؟؟
اوهم آدم است
اگه دوستت دارم هاتو نشنیده گرفت...
غصه نخور...
اگه رفت..گریه نکن
یه روز چشمای یه نفر عاشقش میکنه
یه روز معنی کم محلی رو میفهمه
یه روز شکستنو درک میکنه
اون روز میفهمه آه هایی که کشیدی از ته قلبت بود...
میفهمه که شکستن دل یه آدم تاوان سنگینی داره...

زندگی کن...
حتی اگر بهترین هایت را از دست داده ای

زیرا این زندگی کردن است که بهترین های دیگر را برایت می سازد.

سخت است وقتی از شدت بغض گلو درد بگیری
وهمه بگویند
.
.
.
.
لباس گرم بپوش......!!!!!