قطار راهت رابگير و برو به سلامت...

نه كوه توان ريزش دارد نه ريزعلي پيراهن اضافه...

هيچ چيز مثل سابق نيست...

تقصير ما نيست كه روي حرفهايمان نميمانيم...

ما بر روي زميني زندگي ميكنيم كه هر روز خودش را دور ميزن

در مرد ها حسی هست كه اسمشو ميذارن ” غيرت “
و به همون حس در خانم ها ميگن “حسادت “
اما…
من به هردوشون ميگم ” عشق “
تا عاشق نباشی
نه غيرتی ميشی نه حسود !

خدایا دلم زنگ تفریح میخواهد...
باور کن خسته شدم از بس رقصیدم به ساز دنیا.......!

گاهی" سکوت "علامت رضایت نیست
شاید کسی دارد
خفه می شود
پشت سنگینی یک درد...

به بودن ها دیر عادت کن !
و به نبودن ها زود،
مردم نبودن را بهتر بلدند...

دنیای عجیبی شده است . . .

برای دروغ هایمان ،

خدا را قسم میخوریم ،

و به حرف راست که میرسیم ؛

می شود جان ِ تــو . . .

در حضور خارها هم میشود یک یاس بود..در هیاهوی مترسکها پر از احساس بود

میشود حتی برای دیدن پروانه ها....شیشه های مات یک متروکه را الماس بود.

دست در دست پرنده،بال در بال..نسیم ساقه های هرز این بیشه ها را داس بود

کاش می شد حرفی از « کاش میشد» هم نبود....هر چه بود احساس بود و عشق بود و یاس بود

میخــواهــم بــرگــردم بـﮧ روزهــاے کــودکــے

آטּ زمــاטּ هــا کـﮧ :

پــدر تنهــا قهــرمــاטּ بــود

عشــق، تنـهــا در آغــوش مــادر خلاصـﮧ میشــد

بالاتــریـטּ نــقطـه ے زمیـטּ، شــانـﮧ هــاے پـــدر بــود

بدتـریــטּ دشمنـانــم، خــواهــر و بــرادر هــاے خــودم بــودنــد

تنـهــا دردم، زانــو هــاے زخمـے ام بــودنــد

تنهــا چیــزے کـﮧ میشکســتــ ، اسبــاب بـازیهــایم بـــود

و معنــاے خــداحــافـظ، تــا فــردا بــود . / .

آنقدر
فریادهایم را
سکوت کرده ام
که اگر به چشمانم بنگرید
کر می شوید…