کلبه تنهایی من....

هر گاه بی رحمانه پتک آهنینت را بر دیواره های شیشه ای قلبم کوبیدی تا آن را خرد کنی، بغضم را فرو دادم و گلایه ات را پیش خدایان بردم !
" نِپتون " خدای آب قسم خورد تو را غرق در مشکلات کند...
" هِرمِس " خدای باد قول داد طوفان بلایا را به سمتت روانه کند...
و " هِفائیستوس " خدای آتش مصمّم شد زندگی ات را با خاکستر یکسان کند...
اما نترس..
بی رحمی با من بیگانه است...
قرار نیست هیچ کدام از این وقایع رخ دهد و تو را به تاریخ بسپارد تا عبرت نامردان بعد از خود شوی...
این خدایان جعلی توان انجام چنین اعمالی را ندارند و اِلّا تو را به آن ها واگذار نمی کردم...
من هنوز هم مانند قبل با این قلب خسته، سلامتی ات را خواستارم، آن هم از یگانه هستی بخش...!

از : سعید حسینی