زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست
پیرهن چاک و غزل خوان و صراحی در دست

نرگسش عربده جوی و لبش افسوس کنان
نیم شب دوش به بالین من آمد بنشست

سر فرا گوش من آورد به آواز حزین
گفت: ای عاشق دیرینه من خوابت هست؟!!!

عاشقی را که چنین باده شبگیر دهند
کافِر عشق بود گر نشود باده پرست

برو ای زاهد و بر دردکشان خرده مگیر
که ندادند جز این تحفه به ما روز الست

آن چه او ریخت به پیمانه ما نوشیدیم
اگر از خمر بهشت است وگر باده مست

خنده جام می و زلف گره گیر نگار...
ای بسا توبه که چون توبه حافظ بشکست!

بخور تا توانی به بازوی خویش

که سعیت بود در ترازوی خویش

دیری ست که از روی دل آرای تو دوریم
محتاج بیان نیست که مشتاق حضوریم

تاریک و تهی پشت و پس اینه ماندیم
هر چند که همسایه ی آن چشمه ی نوریم

خورشید کجا تابد از این دامگه مرگ
باطل به امید سحری زین شب گوریم

زین قصه ی پر غصه عجب نیست شکستن
هر چند که با حوصله ی سنگ صبوریم

گنجی ست غم عشق که در زیر سرماست
زاری مکن ای دوست اگر بی زر و زوریم

با همت والا که برد منت فردوس ؟
از حور چه گویی که نه از اهل قصوریم

او پیل دمانی ست که پروای کسش نیست
ماییم که در پای وی افتاده چو موریم

آن روشن گویا به دل سوخته ی ماست
ای سایه ! چرا در طلب آتش طوریم

تراش چوب نه بهر هلاکت چوبست
برای مصلحتی راست در دل نجار

از این سبب همه شر،طریق حق خیرست
که عاقبت بنماید صفاش آخر کار

نگر به پوست که دباغ در پلیدی‌ها
همی‌بمالد آن را هزار بار هزار

که تا برون رود از پوست علت پنهان
اگر چه پوست نداند ز اندک و بسیار

مولانای_جان

حریم عشق را درگه بسی بالاتر از عقل است
کسی آن آستان بوسد که جان در آستین دارد

ﺧﺪﺍی من ﻧﻪ ﺩﻭﺭ ﮐﻌﺒﻪ ﺍﺳﺖ
ﻧﻪ ﺩﺭ ﮐﻠﻴﺴﺎ ﻧﻪ ﺩﺭ ﻣﻌﺒﺪ
ﺧﺪﺍی ﻣﻦ ﻫﻤﻴﻨﺠﺎﺳﺖ
ﮐﻨﺎﺭ ﺗﻤﺎﻡ بغض‌ها و خندهﻫﺎﻳﻢ
ﺧﺪﺍی ﻣﻦ نمیﺗﺮﺳﺎﻧﺪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ
ﺍما میﺗﺮﺳﺎند از ﺷﮑﺴﺘﻦ ﺩلی
و ﻧﺎﺣﻖ ﮐﺮﺩﻥ حق مظلومی
ﺧﺪﺍی ﻣﻦ می ﺑﻴﻨﺪ ﻣﺮﺍ
ﻫﺮ کجا که ﺑﺎﺷﻢ
می ﻓﻬﻤﺪ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺯﺑﺎن
ﮐﻪ با او ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﻢ
ﺧﺪﺍی ﻣﻦ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ نمیﺗﺮﺳﺎﻧﺪ
ﺟﺰ #بی_فکر ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ؛
ﺧﺪﺍی ﻣﻦ خدای ﻣﻬﺮﺑﺎنی‌ست

آرزو میڪنم
بهترین معـمارِ
زندگیتـ بـاشی
سـتونِ خانـه ات همـه
ازعشق و برڪت
ســقفِ خـانـه اتـ بلـوری و شـفاف
فـضای خـانـه ات
همیشـه پـُراز مـهر بـاد.. الهی آمین

خدایاتوراغریب دیدم و غریبانه عاشقت شدم تو رابخشنده پنداشتم و گنهکارشدم.توراوفادار دیدم وهرکجا رفتم باز گشتم .توراگرم دیدم و سردترین لحظات به سراغت امدم.
وتومرا چه دیدی که وفادار ماندی؟

حالِ خوب می‌خواهی ؟! یاد بگیر روی پای خودت بایستی، به خودت تکیه کنی و همه کاره‌ی دنیای خودت باشی
دلت که گرفت، دنبالِ گوشی برای شنیدن و دستی برای نوازش نگردی و خودت درمان دردها و بی کسیِ خودت باشی
از هیچ‌کس توقعی نداشته باش
توقع داشتن از آدم ها، جز اینکه باعث رنجش، و مانعِ ابتکار و خودباوری‌ات باشد نتیجه‌ی دیگری ندارد
سعی کن فقط روی خودت، و توانمندی‌های خودت حساب کنی