خلوتم را نشكن
شايد اين خلوت من كوچ كند
به شب پروانه
به صداي نفس شهنامه
به طلوع اخرين افسانه
و غروبي كه در ان
نقش ديوانگي يك عاشق
بر سر ديواري پيدا شد.
خلوتم را نشكن
خلوتم بس دور است
ز هواي دل معشوق سهند
خلوتم راه درازي ست ميان من و تو
خلوتم مرواريد است به دست صياد
خلوتم تير وكماني ست به دست ارش
خلوتم راه رسيدن به خداست
خلوتم را نشكن

گاه برای رسیدن به رویا باید خود را فنا کنی

باید پرواز بیاموزی...نه بال بال زدن را ... !

بیـــا برای یکــبار هــم که شـــده...
دست به خلاف بزنیـم...!
من اندوه تـــو را مـــی دزدم...!
تو تنهـایـی مـرا...!!

هنگامی که دل کسی را میشکنی صدای شکستنش را به خاطر بسپار...
تا هنگامی که دلت را شکستند
رو به آسمان فریاد نزنی خدایا!
به کدامین گناه....!

وقــتی انسان کسی را دوســت داشته باشد بیــشتر تنـهاست،
چون نمی‌تواند
به هیچ کَس جز بهِ همان آدم
بگوید که چه احساسی دارد...!

فصل دلتنگی که بیاید

آدم ها هم کوچ می کنند

از کسی که دوستشان دارد به کسی که دوست

می دارند ...!!!

تنها روزی که یه زن خوشحال بیدار میشه،روز عروسیشه

چون تنها روزیه که از اول که بیدار میشه میدونه چی باید بپوشه.

چه حقیرند مردمی که نه جرأت دوست داشتن دارند و نه اراده‌ی دوست نداشتن
و نه لیاقت دوست داشته شدن و نه متانت دوست داشته نشدن
و مدام شعر عاشقانه می‌خوانند

ﺧــﺒـﺮ ﻓــﻮﺭﯼ ﺧــﺒـﺮ ﻓــﻮﺭﯼ
ﺧــﺒـﺮ ﻓــﻮﺭﯼ
ﺗﺎ ﻓﺮﺩﺍ ﺻﺒﺢ viber ﻫـﻢ ﻓﯿﻠﺘـﺮ ﻣﯿﺸﻪ
ﻟﻄـﻔـﺎ
ﺳـﺮﯾﻊ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺯﯾﺮ ﺭﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻥ :
-1 ﺍﺑـﺘﺪﺍ ﻭﺍﺭﺩ me ﺑـﺸﯿﺪ ﺑـﻌـﺪ
Setting
ﺳﭙـﺲ ﺗـﻤـﺎﻡ ﺗـﯿﮑﻬـﺎ ﺭﻭ ﺑـﺮﺩﺍﺭﯾـﺪ
ﻏﯿـﺮ ﺍﺯ ﺗﯿﮏ
ﺍﻭﻝ ﻭ ﺗﯿـﮏ 2 ﺗــﺎ ﺑـﻪ ﺁﺧــﺮ
- 2 ﺍﺯ ﻭﺍﻳـﺒﺮ ﺑـﯿﺮﻭﻥ ﺑﯿـﺎﯾﯿﺪ ﻭ ﻭﺍﻳـﺒﺮ ﺭﺍ
ﺍﺯ
ﺭﻭﯼ ﮔـﻮﺷﯽ ﺧـﻮﺩ ﺣـﺬﻑ ﮐﻨﯿﺪ
- 3 ﮔـﻮﺷﯽ ﺭﻭ ﺧـﺎﻣـﻮﺵ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ
ﮐﻨﯿﺪ
- 4 ﻣـﺠـﺪﺩﺍ ﻭﺍﻳــﺒـﺮ ﺭﺍ ﻧـﺼـﺐ ﮐﻨـﯿﺘﺪ ﻭ
ﻭﺍﺭﺩ
ﺷـﻮﯾــﺪ
- 5ﺣـﺎﻻ ﺩﻭﺑـﺎﺭﻩ ﺧـﺎﺭﺝ ﺷﻮﯾـﺪ ﻭ ﻭﺍﺭﺩ
ﺷﻮﯾــﺪ
- 6 ﺩﻭﺗــﺎ ﺩﺭﺍﺯ ﻧﺸﺴﺖ ﺭﻓـﺘـﻪ ﻭ
ﺑـﻼﻓــﺎﺻـﻠـﻪ
ﭘـﺸﺘﮏ ﺑـﺰﻧـﯿﻦ ﺑـﻌـﺪ ﯾــﻪ ﭼـﺮﺥ ﺑـﺰﻧﯿﻦ
ﻭ ﺭﻭ
ﺑــﻪ ﺷﻤـﺎﻝ ﻭﺍﯾـﺴﯿـﻦ
- 7 ﮔـﻮﺷﯽ ﺭﻭ ﺑـﺬﺍﺭﯾـﻦ ﺭﻭ ﺳـﺮﺗـﻮﻥ
ﺳﻤﺖ ﭼـﭗ
ﻭ ﺭﺍﺳﺖ ﯾـﻪ ﺗـﻒ ﺑﻨـﺪﺍﺯﯾـﻦ
- 8 ﺩﻭﺑـﺎﺭﻩ ﮔـﻮﺷﯽ ﺭﻭ ﺧـﺎﻣـﻮﺵ ﻭ
ﺭﻭﺷﻦ
ﮐﻨﯿﺪ
- 9 ﺍﯾـﻨـﻮ ﻭﺍﺳﻪ ﻫـﻤـﻪ share ﮐـﻨﯿـﺪ
- 10 ﮐـﻮﺗـﺎﻫﯽ ﻧـﮑﻨﯿﺩ ( ﺍﯾـﻦ ﻣﺮﺣـﻠـﻪ
ﺧﯿﻠﯽ
ﻣﻬـﻤـﻪ ) ﯾﮑـﯽ ﮐـﻮﺗـﺎﻫﯽ ﮐـﺮﺩ
ﮔـﻮﺷﻴﺶ ﺳـﻮﺧـﺖ .
ﺳـﻮﺍﻟـﯽ ﺑـﻮﺩ ﺑــﭙـﺮﺳﻴـﺪ, ﺑــﺮﺍ
ﻓـﺤـﺸﺎﺗـﻮﻧـﻢ
ﺁﯾـﻨـﻪ.

به خودم آمدم انگار تویی در من بود...این کمی بیشتر از دل به کسی بستن بود

آن به هر لحظه‌ی تب‌دارِ تو پیوند منم...آن‌قَدَر داغ به جانم که دماوند منم

و زمینی که قسم خورد شکستم بدهد...و زمان چَنبره زد کار به دستم بدهد

من تو را دیدم و آرام به خاک افتادم...و از آن روز که در بندِ تواَم آزادم

بی تو بی کار و کَسم،وسعتِ پشتم خالی‌ست...گل تو باشی منِ مفلوک دو مشتم خالی‌ست

تو نباشی من از اعماقِ غرورم دورم...زیر بی‌رحم‌ترین زاویه‌ی ساطورم

با تواَم اِی شعر به من گوش کن...نقشه نکِش،حرف نزن،گوش کن

ریشه به خونابه و خون می‌ریزد...میوه که شد بمبِ جنون می‌ریزد

محضِ خودت بمب منم،دورتر...می‌ترکم چند قدم دورتر

حضرتِ تنهای به‌ هم ریخته...خون و عطش را به هم آمیخته