وقتی بساط گریه مهیا نمی شود.
وقتی که بغض بین گلو جا نمی شود.
وقتی تمام شب به در خانه کریم
در می زند گدا و دری وا نمی شود.
وقتی پس از معاینه ها گوید طبیب
این قلب مرده است مداوا نمی شود.
یک راه مانده بر تو آن هم زیارت است
مشهد برو که کار تو اینجا نمی شود...

فرودگاه‌ها بوسه‌های بیشتری از سالن‌های عروسی به خود دیده‌اند

و دیوارهای بیمارستان‌ها بیشتر از عبادتگاه‌ها دعا شنیده‌اند . . .

(چارلز بوکوفسکی)

مهدی جان؛
وسط جاذبه ی این همه رنگ..
نوکرت تا به ابد رنگ شماست..
بی خیال همه ی مردم شهر..
دلم آقا بخدا تنگ شماست..

تـو کشور کره صدا بزنی ” کیم ” همه بر میگردن !

یه چیزی تو مایه های “مهندسه” خودمونه ^_^

سلام خوشحال میشم به بلاگ جدیدم سربزنین...

(باعنوان پسران موجودات برتردنیا)

مادر قديم

گويند مرا چو زاد مادر
پستان به دهان گرفتن آموخت
شبها بر گاهواره ي من
بيدار نشست و خفتن آموخت
دستم بگرفت و پا به پا برد
تا شيوه ي راه رفتن آموخت
يک حرف و دو حرف بر زبانم
الفاظ نهاد و گفتن اموخت
لبخند نهاد بر لب من
بر غنچه ي گل شکفتن آموخت
پس هستي من ز هستي اوست
تا هستم و هست دارمش دوست
-------------------------
مادر جديد

گويند مرا چو زاد مادر
روي کاناپه لميدن آموخت
شبها بر ماهواره تا صبح
بنشست و کليپ ديدن آموخت
بر چهره سبوس و ماست ماليد
تا شيوه ي خوشگليدن آموخت
بنمود تتو دو ابروي خويش
تا رسم کمان کشيدن آموخت
هر ماه برفت نزد جراح
آيين چروک چيدن آموخت
دستم بگرفت و برد بازار
همواره طلا خريدن آموخت
با قوم خودش هميشه پيوند
از قوم شوهر بريدن آموخت
آسوده نشست و با اس ام اس
جکهاي خفن چتيدن آموخت
چون سوخت غذاي ما شب و روز
از پيک مدد رسيدن آموخت
پاي تلفن دو ساعت و نيم
گل گفتن و گل شنيدن آموخت

وقتی که ترانه ها
دیگر کسی را به یادتان نمی آورند،
معنای زندگی را
آن روز خواهید فهمید.
" ایلهان برک "

مورد داشتیم گوشی دختررو تو خیابون میزنن داد میزنه میگه :
وااای لاینم
واااای فرندام
واااااای لایکام
واااااااای داداشام
واااااااااای عشقام

به همین برکت قسم