؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

تهوع اور است این حال که محکومانه می خندیم...

به جای زندگی کردن به رویش چشم می بندیم...

کجای بخت ما لنگید که تا امروز لنگانیم...

شبیه بار کج هستیم که از مقصد گریزانیم...

همیشه نقش ما بوده سیاهی لشگر دشمن...

به روی اب میخوابند تمام ماهیان اینجا...

چه تاوان بزرگی داشت همان یک سیب راچیدن...

گناه از حضرت ادم مجازاتش برای من...

گذشته ان زمان دیگر که روی دار ظالم بود...

که بین مردم دنیا عدالت شرط حاکم بود...

برای نسل مظلومان همیشه این امید باقیست...

میان تلخی دنیا خدا بی وقفه یک حامیست...

داستان غم انگیز زندگی این نیست که انسانها فنا می شوند،

این است که آنان از دوست داشتن باز می مانند. همیشه هر چیزی را که دوست داریم به دست نمی آوریم،
پس بیاییم آنچه را که به دست می آوریم دوست بداریم.
انسان عاشق زیبایی نمی شود،
بلکه آنچه عاشقش می شود در نظرش زیباست!
انسان های بزرگ دو دل دارند؛
دلی که درد می کشد و پنهان است و دلی که می خندد و آشکار است.
همه دوست دارند که به بهشت بروند،
ولی کسی دوست ندارد که بمیرد … !
عشق مانند نواختن پیانو است،
ابتدا باید نواختن را بر اساس قواعد یاد بگیری. سپس قواعد را فراموش کنی و با قلبت بنوازی.
دنیا آنقدر وسیع هست که برای همه مخلوقات جایی باشد،
پس به جای آنکه جای کسی را بگیریم تلاش کنیم جای واقعی خود را بیابیم.
محبتشان نسبت به یکدیگر نامحدود می شود. ‏‏اگر انسانها بدانند فرصت باهم بودنشان چقدر محدود است.

ღ♥♥ღ تولدت مبارک (ღ♥♥ღ ( ayha24
.
www.hamkhone.ir/member/790/blog/view/113842--ayha24/
.

kamran_123456789

سلام بانو
اگر حال تو آن دورها خوب است. حال من اما شبیه هیچکدام از این اهالی ساده ی زندگی نیست . اینجا زمان کودک ناقصی است که برای راه رفتن نیاز به تکیه گاه دارد ، چه برسد که تند بگذرد و مرهم درد شود . خبر تازه آنکه از شمردن روزهای نبودنت دست کشیده ام . می ترسم از تکراری که عادت شود . من از این رسم نبودنت ، از این عادت بی تو دلگیرم بانو.
گاهی دلم می خواست در عادت روزمرگی زندگی گم می شدم و به دنبال سوال های بی جواب نمی رفتم . دلم نمی خواهد بدانم فلسفه زندگی چیست ، چرا اول روز است و بعد شب . منطق زندگی من ساده است . من دلم تو را می خواهد بانو . کدام حقیقت دارد ، تو از اینجا رفته ای یا من آنجا کنار تو نیستم ؟ چرا جوابم نمی دهی ؟
گاهی دلم می خواست خانه ای می کشیدم که در نداشت تا تو هیچوقت نمی رفتی . حالا ببین که اسیرتر از تو در خانه خیالی بی در خویش، به انتظار نشسته ام . کدام حقیقت دارد . خانه ای که بی در است یا قلبی که تمام درهایش به روی تو باز است ؟ چرا جوابم نمی دهی ؟
روزهای رفتنت زیاد شده است و من از این رسم شمردن دست کشیده ام . دیگر امید هم پا به پای نیامدنت پیر می شود . کاش می دانستی همیشه خوب ها ، آن دورها نیستند . خانه همان خانه است و عشق همان عشق اما اینجا بی تو دیگر حوصله ی خانه بودن ندارد . کدام حقیقت دارد عشقی که رفته است یا احساسی که در قلب من است . چرا جوابم نمیدهی ؟
کاش می دانستم که عادت است ، آنهایی که نزدیک ترند ، اول فراموش شوند . من از این رسم فراموشی ، از این سکوت دلگیرم بانو . پایان.

به هوای قلب من آمدی و گفتی عاشقی ،اما اینک هوای قلبم را نداری
به عشق بودنم آمدی و گفتی عاشقم هستی ،
گفتی مثل دیگران بی وفا نیستی و تا آخرش با من هستی
اینک نه تو را میبینم نه عشقی از تو را...

سلام دوست عزیز...ممنون میشم یه سری به بلاگ داداشت بزنی ویه نظرکوچولو هم بدی...
محکوم به دل بستن...
http://www.hamkhone.ir/member/9250/blog/view/113489/

توصیه ی من به بعضی از دختر خانوما .
.
طوری زندگی کنید که وقتی سر سفره عقد، عاقد گفت : دوشیزه ی مکرمه ی پاک دامن ...

دوستاتون بتونن جلو خندشونو بگیرن !!

توصیه ی من به بعضی از دختر خانوما .
.
طوری زندگی کنید که وقتی سر سفره عقد، عاقد گفت : دوشیزه ی مکرمه ی پاک دامن ...

دوستاتون بتونن جلو خندشونو بگیرن !!

http://www.hamkhone.ir/member/26486/blog/view/113551/
ممنون میشم سر بزنید...

هرکجا دست فشردی خبر ازگرمی نیست
بس که درریشه ودلها همه یخبندان است