گاهی نه گریه آرامت میکند و نه خنده

نه فریاد آرامت میکند و نه سکوت

آنجاست که با چشمانی خیس

رو به آسمان میکنی و میگویی

خدایا تنها تو را دارم

تنهایم مگذار

یه وقتایی بیخودی دنبال مقصر میگردیم ....
در صورتی که ..
مقصر واقعی خودمونیم ...

این روزها …
یا به تو می اندیشم،
یا به این می اندیشم، که چرا !؟
به تو می اندیشم ...!!

می گویند : شاد بنویس ...

نوشته هایت درد دارند!

و من یاد ِ مردی می افتم ،

که با کمانچه اش ،

گوشه ی خیابان شاد میزد...

اما با چشمهای ِ خیس ...!!

نگذارید گوشهایتان گواه چیزی باشد، که چشمهایتان ندیده
نگذارید زبانتان چیزی را بگوید ، که قلبتان باور نکرده
صادقانه زندگی کنید . . .

برای جلوگیری از “پس رفت” ، “پس باید رفت”
هر “چاله ای” ، “چاره ای” به من آموخت . . .

کـــســـی که ســلــول انــفـــرادی را ســاخــت

مـــی دانــســـت ســـخــت تــــریــن کـــار انـــســـان

تحـــمـــل خــویــشتــن است . . .

گاه زهر هم طعم تلخ گریه هایم را نمی فهمد

مثل ساحل آرام باش تادیگران مثل دریابی قرارت باشند...

وقتـــی می آیی
به حـــوالی ِ انتــــظارم
بی اعتـــنایی ام را نبیـن
در دلـــم
کوهی قـــند آب مــــیشود …