سکوت کـــن …

فــریادها راه به جایی نمــی برنــد

فقــط طبل رُسوائیت را می کوبــنــد

+5

باران کمی آهسته تر ، اینجا کسی در خانه نیست
من هستم و تنهایی و دردی که نامش زندگیست !

آن قدر نفس می کشم تا تمام شود همه ی آن هوایی که سراغ تو را می‌گیرد...

+5

گلایه هایتان را بغض
دلتنگی هایتان را سکوت
و دل شکستگی هایتان را پنهان
نکنید
بگویید .. فریاد بزنید
این ها که می گویند دلت شکست سکوت کن
چه می فهمند از بی تابیِ دل ؟
اشک بریز و به زمین و زمان گلایه کن
اصلا همه ی بی قراری هایت را
بگذار گردنِ خدا !
- بینِ خودمان باشد؛ خدا از گلایه هایمان هم لذت می برد
آنقدر که یکهو میانِ آن همه گلایه و اشک می بینی آرام می شوی...-
فردا که آمد
قشنگ ترین لباست را بپوش
برایِ خودت گلدانی کوچک بخر
کودکی را بی هوا ببوس
برایِ هرکس که دست در دست از کنارت گذر می کند
آرزویِ - تا به همیشه - بودن داشته باش
لبخند بزن
و ببخش
ببخش تمامِ کسانی را که
روزی میانِ تنهاییت جایِ پا گذاشتن
خاطره برایت ردیف کردند کنارِ طاقچه ی
خیالت
ببخش و باور کن
خوب بودن و خوب ماندن
همان چیزیست که آن ها به خیالِ خامشان
از تو گرفته اند ... !!
عادل دانتیسم

+5

ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﻧﺎﻣﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﯼ ﺩﺭ ﺣﻘﻢ ﺷﺪ ، ﺳﮑﻮﺗﺖ ﺣﺮﻑ ﻗﺸﻨﮕﯽ ﻧﺒﻮﺩ !

+5

من ادعا نمی کنم همیشه به یاد آنهایی که دوستشان دارم هستم
اما ادعا میکنم در لحظاتی که حتی به یادشان نیستم
دوستشان دارم

+5

بیچاره سنگی که ازدست کودکی رهامیشود..! نمیداند سر
گنجشک رابشکندیادل بچه را...

ﺩﻟﻢ ﺗﻨﮓ ﺍﺳﺖ . . .
ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ …
ﺗﺎ ﻛﺠﺎﻳﺶ ﺭﺍ
ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻢ . . .

+5