بپاس خوبیهایت

که از ذهنم که میگذرد

لبخند پر مهر خدا را

برایت آرزومندم



زندگی به کامت دوست خوبم

یک نفر امد قرارم را گرفت

برگ و بار و شاخسارم را گرفت

چهار فصل من بهار بود حیف

باد پائیزی بهارم را گرفت

اعتباری داشتم در پیش عشق

با نگاهی اعتبارم را گرفت

عشق یا چیزی شبیه عشق بود

امد و دار و ندارم را گرفت

درد دارد

وقتی چیزی را کسر میکنی که با وجود

مثل یک درنای زیبا تا افق پرواز کن

نغمه ای دیگر برای فصل سرما ساز کن

زندگی تکرارِ زخمِ کهنه دیروز نیست

بالهای خسته ات را رو به فردا باز کن ...



baraye to

مثل یک درنای زیبا تا افق پرواز کن

نغمه ای دیگر برای فصل سرما ساز کن

زندگی تکرارِ زخمِ کهنه دیروز نیست

بالهای خسته ات را رو به فردا باز کن ...



baraye to

تو،

رنگ می‌دهی

به لباسی که می‌پوشی.

بُو می‌دهی

به عطری که می‌زنی.

معنا می‌دهی

به کلمه‌های بی‌ربطی که،

شعـرهای من می‌شـوند…!



برای تو عزیز

خودت باش. . .

به اعتبار هیچ شانه ای اشک نریز. . .

به اعتبار هر اشکی شانه نباش. . .

ادمی به خودی خود نمی افتد اگر بیفتد از همان سمتی می افتد که تکیه کرده است. . .(!)



برای دوست دسته گلم

اگر موهایت نبود،

باد را

چگونه نقاشی می‌کردم؟!



for my best frinde

یک نفر همره باد
آن یکی همسفر شعر و شمیم

یک نفر خسته از این دغدغه ها

آن یکی منتظر بوی نسیم

همه هستیم در این شهر شلوغ

این کفایت که همه یاد همیم!



for all of the best firend

دیشب دوباره
گویا خودم را خواب دیدم:
در آسمان پر می‌کشیدم
و لا‌به‌لای ابرها پرواز می‌کردم
و صبح چون از جا پریدم
در رختخوابم
یک مشت پر دیدم
یک مشت پر، گرم و پراکنده
پایین بالش
در رختخواب من نفس می‌زد

آن‌گاه با خمیازه‌ای ناباورانه
بر شانه‌های خسته‌ام دستی کشیدم
بر شانه‌هایم
انگار جای خالی چیزی...
چیزی شبیه بال
احساس می‌کردم!

قیصر امین ‌پور

من تو را نمی سرایم

تو …

خودت در واژه ها می نشینی

خودت قلم را وسوسه می کنی

و شعر را بیدار می کنی.



for my firend