بلاگ كاربران
- عنوان خبر :
حکایت مکر شیطان
- تعداد نظرات : 3
- ارسال شده در : ۱۳۹۳/۰۲/۲۴
- نمايش ها : 487
توجه !
عضویت در کانال تلگرام همخونه
(کلیک کنید)
حکایت مکر شیطان
بشنــــــــــــــوید افسانه ای لــــبریز پند
نغز و شیوا ، خوب و شیرین ، همچو قند
چون نباشد خــــــــــــود ستایی کار من
قصه اش شیواست ، نه اشعـــــــار من
در قیاس مکر شیطــــــــــــــــــان لعین
با عجـــــــــــــــــــایب رهــروِ روی زمین
یعنی انســـــــان این دو پای حیله ساز
بیـــــــــش از این توصیف کی بینم نیاز
پس به نام ایـــــــــــــــــــزد دانای راز
باب این افســـــــــــــانه را سازیم باز
****************
روزگـــــــــــــاری نوجوانی خیره سر
در مسیر کوچه بـــــــــــاغی رهسپر
دید مردی را به خــــــــــــلوت با زنی
آن دو تن عــــــــــاری ز هر پیراهنی
خنده ای سر داد و خوش باشید،گفت
آنــــچه بزم آن دو را پاشیـــــــــد ،گفت
آن دو تن عیاش، زود آســـــــیمه سر
این به سوئی رفت و آن سوئـــی دگر
ناگهان شیطان ز کنجی شد عیــــــان
دل پریشــــــــــــــان از هیاهوی جوان
گغت : ای خـــــــــــــانه خراب بدنهاد
حـــــــــــــــــاصل رنج مرا دادی به باد
من مهیا کردم این فعل خـــــــــــلاف
تیغ عریان را تو بــــــــــردی در غلاف
نو جوان بر گفته اش خنــــدید ،سخت
گفت : ای شیطــــــانِ برگردیده بخت
گـــــــــــــر چه از تو ماجرا بشنیده ام
اینک اما ســـــــــــــاده لوحت دیده ام
بی خبر از حـــــــــــــالت شیطانی ام
فـــــــــــرصتی ده تا ز بی وجدانی ام
فتنه ای بر پا کنم در این دیـــــــــــــار
تا بماند تا قیــــــــــــــــــــــامت یادگار
گفت شیطان از تمسخر با جـــــــوان
ای به میــــــــــــــــــدانِ تفکر، ناتوان
فرصتت از خاکدان تا آســـــــــــــمان
لب ببند و اســـــــــــب آشوبی بران
مـــــــــن بر آنم تا به فکر این دو تن
رخنه ای پیدا کنم با مـــــــــکر و فن
تــــــــا که روزی فرصتی پیش آورم
این دو تن را پرده ی عفـــــــت دَرم
تو به هر سازی که میـــخواهی بزن
رو ، دگر کم لافِ آگاهـــــــــــی بزن
رفــــت آن تـــازه جـــوان پر زفــــن
ماند شیطان در کمیــــن مرد و زن
تا جدا شد او ز شیطان ، چون نسیم
رفت و کنج روستایی شـــــد مقیم
چـــند روزی بعــــــد ؛ شد ملای ده
تا کــــی آیــــــــد روز واویــــلای ده
اعتمــــاد مــــردمان را جـــــلب کرد
قوه ی افـــکارشان را ســـــلب کرد
شهره شد بر راستگویی آن جـــوان
محــــرم ســـر نهــــان ایـــــن و آن
تا که روزی با جــــوانی پر غـــــرور
گفت: ای چشــــمان بینــای تو کور
لحظه ایی بر گفته ی من گوش دار
جفــــــت نابابی گزیدی ، هوش دار
تو چنــــــین مشغول کاری جانگداز
همســـــــرت با دیگری سرگرم ناز
دوش دیـــــدم با فــــــلانی در خفا
در مـــــیان ســـبزه زاری با صــــفا
هم دل و هم راز و هم آغــوش بود
از شـــراب عشق او مدهــوش بود
غیــــــرتی ، حالا که او بد کار شد
تیغ کیـــن بر کش که وقت کار شد
تازه دامـــاد ز گـــردون بی خــــــبر
شـــد روان از چشــــم او خون جگر
بی مـــحابا تیغ کــــین را برکـــشید
رفت و در دم آن دو تن را ســــر برید
این سوی ده بی گناهی غرق خون
آن سویــــش تازه عروسی سرنگون
ده که تا آن لـــحظه بــــــس آرام بود
مرغـــــــک صلحش به روی بام بود
با صـــــــفا و جایــــــگاه کار بـــــود
بر دهان کــــــینه ها افــــــسار بود
شد مکان جنگ و از شمشــیر کین
لاله گون شد جا به جای آن زمین
کفـــــتر آرامـــش از آنـــجا پــــرید
سینـــــــه ها از تیغ نا امنی درید
عاقــــــــبت از حیله ی بیگانه ای
شــــــد تمام روســــتا ویرانه ای
چند تن زان مـــــردمان داغـــــدار
جان به در بــــردند از آن کــــارزار
آه شان با ناله ها دمســـــاز شد
هجرت غمگین شــــان آغاز شد
نو جــــــوان آمد دوباره ســوی ده
بوی خون می آمد از هــر کوی ده
خنده ایی از عمق دل سرداد وگفت
آتش جانم کنــــــــون لختی نهفت
باید اکنون فکر گـــــــــــاو آهن کنم
خود نمائی پیش اهــــــــریمن کنم
صـــــــــاف گردانم ده ویـــــــرانه را
تا خوش آید این دل دیــــــــــوانه را
جُو بپاشم؛تا به زودی ســـــــر زند
کز شگـــــــفتی اهرمن بر سر زند
این چنیـــن کرد آخر کار آن پســــر
روستا شد دشت سبزی سر به سر
تا که روزی باز شیــــــــــطان لعین
کرده بود آن مرد و زن را همنشـــین
دیـــــــد می آید جوانـــــــک از رهی
گفت : گــــــــــر ببیند ز روی ابلهی
می کند باری دگـــــــر غوغـــا به پا
این دو تن را باز می ســـــــازد جدا
پیش رفت و گفت شیطان: ای پسر
لحظه ایی آرام بنشــــــــــین و نگر
تــــــا ببینـــــی حاصل کــــــار مرا
نقشـــــــه های روح مکـــــــار مرا
نو جوان بر حرف او خندید و گــفت
ای صــــــــداقت با روانت باد جفت
گر به ســـــر داری هوای شیطنت
بشــــــــنو از من ماجرای شیطنت
پس هر آنــــچه کرده بود آن نوجوان
گفت و شیطان سخت خندید آن زمان
در میــــــان خنده می گفت : ای پسر
ای ز رمز کار شیــــــــــــطان بی خبر
حاصل اینــــــــکار موجودی چو توست
پُر زیان و عاری ز ســــودی چو توست
فتــــــنه های آدمــــــی کار من است
آنکه بی فکر اســـــت دلدار من است
ریشـــــه ی یاری بریــــدن کــــار من
جـــــــــاهلان خیره ســـــــر ابزار من
هر که را با مــــن ســــــرو کاری بُوَد
در ضـــــمیرش مـــــــــردم آزاری بُوَد
می کــــنم ویران بنــــــــای دوستی
طالـــــبم با جان فنای دوســـــــــتی
مکرمن پنبه ست و پاکی آتش است
هرکه دل پاک است دائم بی غش است
همــــــــچو پیری کآخر جانــــــش رسید
قصه ی مــــــــاهم به پایانش رســــــید
هـــــر چه عمری را دویــــدیم عــــاقبت
بر دو راهــــی ها رسیــــدیم عاقبــــت
ترســــم این راهی که از آن می رویم
بیـــــــــخبر ؛ با مکر شیطان می رویم
نظرات دیوار ها
ممنون
به به
جالب بود..
