+5

وای که زندگی چه تئاتر غم انگیزی است...

وقتی که خسته ای میخواهی که نباشی....

و وقتی که میخواهی نباشی جرات نبودن را نداری....

و باز تو میمانی تنها با خستگیت و غم هایی که داری و بد تر از آن،

همان بغض بزرگ و نشکسته ای که در گلو داری...

وشاید هم دنبال بهانه ای برای گریه کردن و آن بهانه را در آکوردهای

غمگین یک موسیقی جستوجو میکنی تا اشک چشمانت را جاری کنی....

و تو نمیدانی که تنها بودن یعنی چه...

و تو نمیدانی که شبها بیدار ماندن و با چشم خیس خوابیدن یعنی چه....

و نخواهی دانست که تنها بودن در کنار عشق چیست...

عشقی که فقط کالبدش در کنار توست...

عشقی که نمیدانی فکرش به چه چیزهایی مشغول است ولی این

را میدانی که به تو مشغول نیست....

عشقی که گذشته اش جالب نیست و این همان دلیل نبودن و

تنهایی توست....

عشق فقط کالبد زیبایی دارد...پس به نصیحت من گوش کن

درون این کالبد زیبا نرو...عاشق نشو...

و اگر عاشق شدی این زندگی را برای خودت خریده ای...

و کار هر روزت این میشود که آکوردهای غمگین گیتارت را

به صدا در بیاوری و سیگاری را در گوشه ی لبت قرار دهی...

همانند من...

ضربه خوردیم وشکستیم و نگفتیم چرا؟!
ما دهان از گله بستیم و نگفتیم چرا؟!

جای "بنشین" و "بفرما", "بتمرگی" گفتند..!
ما شنیدیم و نشستیم و نگفتیم چرا؟ بلاگ جدیدمه خوشحال میشم سر بزنی http://www.hamkhone.ir/member/31682/blog/view/90329/

رفتیم خونه عموم اینا عموم ازم میپرسه عمو جون رشته دانشگاهیت چیه اگه تموم بشی چیکاره میشی؟

بابام برگشته میگه اینجوری که این درس میخونه بازنشست میشه!!!

من برم دستمو بزن به برق سه فاز خلاصشم

خدایا میشود مسیر سرنوشت را تغییر دهی؟
قسمت اسفالتش دقیقا افتاده تو دهن ما...

خیلی باحالی

چه کسی؟
چــه کسـی می گویـد دوری ســـردی مــی آورد ؟
وقتــی کـه هنــوز بـا یـادت ،
بنـد بنـد وجــودم گــرم مــی شود...

من عاشقانه دوستش دارم و او عاقلانه طردم می کند. منطق او، حتی از حماقت من هم احمقانه تر است.

ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯾﺎﻥ ﺭﺩﯾﻒ ﺍﻭﻝ ﮐﻼﺱ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻫﻮﺷﻦ ﻭﻟﯽ ﻓﻘﻂ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻫﺎﯼ ﺭﺩﯾﻒ ﺁﺧﺮ ﻣﺎﯾﻞ ﺑﻪ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ.
ﺗﻘﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺭﺩﯾﻒ ﺁﺧﺮﯼ ﻫﺎﯼ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ...

یک قاصدک کوچک صلح هم اگر باشید

ماموریتتان ارزشمدنتر از یک سفیر کبیر جنگ است !

5+