کلاغ بهتر از این مردمان دلمرده

زبان به شکوه و دل سنگ و صورت افسرده

کلاغ بهتر از این مردمان دلمرده

ترک نشسته به دندان دو چشم کاسه خون

گلو دریده بغضی که بس فرو خورده

سیاه قامت بلبل نه خنده بر لب گل

بهار پیر و پریشان و بوستان مرده

به غیر دولت خار از جهان نمی خیزد

به زیر نکبت این آفتاب افسرده

جهان به ظلمت و یارب مگر نمی ترسند

ز آه دیده پر اشک و قلب آزرده؟

دعای آخر شعرم خدا نیامرزد

کسی که گوهر مهر از میان ما برده

تو خود به شکوه و "شاهد" زبان به دندان گیر

چه ناز گل کشی از این نهال پژمرده

میگن شبا فرشته ها از آرزوی آدما، قصه میگن برا خدا ،
خدا کنه همین حالا ، آرزوهای خوب شما ، گفته بشه پیش خدا . . .
شبتون خوش

نمی دانم چیستی !
آن قدر می دانم که
هر گاه واژگان به تو رسیدند مبهم شدند
و هرگز نتوانستند تو را به من برسانند.
چگونه می توانم ترجمانی از تو داشته باشم؟
هنگامی که در وهم و خیال هم نمی گنجی.
به هر کجا که می رسم، رد پایی از تو باقیست...
شاید روی زمین نباشد
اما در دلم هست...

✂✂✂✂✂✂✂✂✂✂✂✂✂✂✂

من تنها هستم اهل کجا بیخیال مهم اینه که هستم

+5

به ﺳﻼﻣﺘﯽ ﻟﺐ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺪﺕ ﻫﺎﺳﺖ واقعی ﻧﻤﯽ خندن !