قسمتی از خطبه پارسایان مولای متقیان :

پارسايان در دنيا اهل فضيلت‏ اند. سخن آنان صواب و جامه‏ ي آنان ميانه روي و روش آنان فروتني است. چشم را بر آنچه خداوند بر آنان حرام کرده است مي‏ بندند و گوش را به علمي مي‏ سپارند که نافع است. پارسايان در سختي و بلا، چنان‏ اند که گويي در آسايش و راحتي فرود آمده ‏اند و اگر اجل مقدري که خداوند معین کرده است نبود، ارواح آنان از شوق ثواب و خوف عذاب، يک لحظه هم در کالبدشان باقي نمي‏ ماند. خالق چنان در دل
آنها بزرگ است که هر چه غير اوست در ديدگانشان کوچک است. پارسايان گويي بهشت را مي‏ بينند و در ميان نعيم بهشت نشسته‏ اند و گويي جهنم را مي‏ بينند و در عذاب جهنم‏ اند. دل پارسايان محزون است و ديگران از شر آنان ايمن‏ اند و بدن شان لاغر، خواسته‏ هاشان اندک و نفس شان عفيف است. ايام کوتاهي را صبر کردند و در پي آن آرامش و راحتي طولاني نصيب بردند. اين تجارتي سودآور بود که پروردگارشان برايشان ميسر نمود.
دنيا به آنان روي آورد اما ايشان به آن روي نياوردند. دنيا آنان را اسير خود مي‏ خواست اما آنان خويشتن را از چنگالش رهانيدند. شبها را مي‏ نشينند و اجزاي قرآن را نيکو تلاوت مي‏کنند. دل خويشتن را با خواندن قرآن حزين
مي‏دارند و درمان درد خود را از آن بيرون مي‏کشند. آنگاه که به آيه‏ اي گذر مي‏کنند که در آن تشويقي است به آن دل مي‏ بندند و جان هايشان از شوق به آن سوي پر مي‏ کشد و چنان يقين مي‏ دارند که گويي آن پاداش ها در برابر چشم هاي آنان است. و آنگاه که به آيه‏ اي گذر مي‏ کنند که در تخويف و هشدار است، چنان گوش دل به آن مي‏ سپارند که گويي فريادهاي جهنم در بن گوش آنان است. تمام شب را در رکوع به سر مي‏برند. پا و کف و دست و صورت خود را بر روي زمين مي‏ گسترند و از خداوند آزادي و رهايي خويش را (از آتش) مي‏ خواهند. اما در روز بردباراني دانا و نيکوکاراني باپروايند، ترس (از خداوند) آنان را چون پيکاني باريک تراشيده است.

صدای ما رو

از پشت شیشه ی مانیتور می شنوید...

مانیتوری که الان ، خیلیا پشتش بغض دارن

مانیتوری که الان ، خیلیا دستشون

زیر چونشونه

در ضمن ،

پشت همین مانیتور هم خیلیا دلشون گرفته.....

صدای ما رو

از پشت شیشه ی مانیتور می شنوید...

مانیتوری که الان ، خیلیا پشتش بغض دارن

مانیتوری که الان ، خیلیا دستشون

زیر چونشونه

در ضمن ،

پشت همین مانیتور هم خیلیا دلشون گرفته.....

هر چیزی که نگهبان آن بیشتر باشد استوار تر گردد
مگر “راز” که نگهدار آن هرچه زیادتر باشد ، آشکار تر . . .
(افلاطون)