كسي كه طعم زبان عسل نمي‌فهمد
تو هرچه هم كه بخوانی غزل، نمي‌فهمد

حكايت " نرود ميخ آهنين در سنگ "
نگو به سنگ، كه ضرب‌المثل نمي‌فهمد

كسي كه صنعت تشبيه را نمی‌داند
ركوع ماه و طواف زحل نمی‌فهمد

ميان آينه و آب و شانه و گيسو
لطيفه‌اي است كه آن را كچل نمي‌فهمد

حديث درد به پايان نمي‌رسد اما
هزار حيف كه اين را اجل نمی‌فهمد
154

دقيقه هاي مرا پر كن ازخيال خودت

دقيقه اي كه تهي باشد از تو مال خودت

اگرچه اهل هياهو نبوده ام هرگز

مرا بيا و بشوران به قيل و قال خودت

به بوي سيب تو راهي دراز آمده ام

رسيده ام كه بخواني به سيب كال خودت

فقط بخاطر اين سال هاي طولاني

بمان بقدر فقط اندكي مجال خودت

به دور گردنت اي گل اگر وبالي نيست

ببند عاشقيم را بجاي شال خودت

دليل عشق و جنون را چقدر مي پرسي

تو خود جواب تمامي به اين سؤال خودت

مرا اگرچه رها مي كني به حال خودم

رها نمي كنم اما تو را به حال خودت
154

ﻭ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻟﺤﺠﻪ ﻏﻠﻴﻆ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻲ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﻮﺩ:
ﺩﯾﺸﺐ ﺭﻓﺪﻡ ﺩﻭﻛﻮﻧﻲ ” ﺟﻮﺍﺕ ﻣﻴﻮﻩ
ﻓﻮﺭﻭﺷﻪ” ﻳﺨﺪﻩ ﻣﻴﻮﺍ ﺑﺎﺭ ﺑﺴﻮﻧﻢ ﺩﺱ ﻛﺮﺩﻡ ﻻ
ﺁﻧﺎﻧﺎﺳﺎ،ﺁﻧﺎﻧﺎﺱ ﻭﺭﺩﺍﺭﻡ ﻳﻬﻮ ﺩﻳﺪﻡ ﻳﻪ ﺩﺧﺪﺭﻩ
ﺟﻴﻎ ﺁ ﺩﺍﺩ ﻣﻴﻜﻮﻧﺪ ﺍﻭﻥ ﻻ .
ﮔﻔﺖ:ﻭﻳﺸﺸﺸﺸﺸﺶ ﭘﺪﻩ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﭼﻴﻜﺎ
ﻣﻴﻜﻮﻧﻲ ﮔﻴﺴﺎﻣﺎ ﻛﻨﺪﻱ!؟ ﺣﺎﻻ ﻧﮕﻮ ﺩﺧﺪﺭﻩ
ﻳﻐﺎﺯﻱ ﻧﻴﺸﺴﻪ ﺑﻮﺩ ﺧﻴﺎﻝ ﺳﺎﻻﺗﻴﺎ ﺭﺍ ﺍﺯﻭﻥ ﺯﻳﺮ
ﺿﻒ ﻛﻮﻧﺪ ، ﻣﻨﻲ ﺑﻲ ﺣﻮﺍﺳﻢ ﻛﻴﻠﻴﭙﺴﺎ ﺟﺎ
ﺁﻧﺎﻧﺎﺱ ﻗﺎﭘﻴﺪﻡ … ﻛﻴﻠﻴﭙﺲ ﻧﻴﺲ ﻛﻪ ؛ ﮔُﻤﺒﺰﻱ
ﻣﭽﺪ ﺷﺎﺱ!!
153

تمام زمین درقلمرو زمستان است...

سوز سرما به بند کشیده است دلها را...

کسی را به دیدن کسی,اشتیاقی نیست...

نه اواز پرنـــــده ای,نه امـــدی,نه رفــــتی

نه صدای بلبلی عاشق بر شاخه ی گلی

نه به ناز دویدن اهـــــــــــــویی زیبا برچمنزاری سبز......

من ازین امپراتوری سرد و عصیانگر بیزارم

من ازلحظه های انتظار

به امیدبهـــــاری که شاید در چنگال بیرحم سرما جان بسپارم

و هرگز نبینمش سخت بیزارم....

ای دوست:

مـــــــــرا به خاطـــــــــــــر بسپار...
152

+5
صد و پنجاه و یک

پروانه پشت پیله اش حس کرد راهی هست و رفت
شاید به راه بسته هم باید امیدی بست و رفت

150

پروانه پشت پیله اش حس کرد راهی هست و رفت
شاید به راه بسته هم باید امیدی بست و رفت

با خوردن اگر حال تو جا می آید / خوش باش که ایام صفا می آید
آماده به حمله باش در این شب عید / وقتی که صدای ربنا می آید . . .

عید شما مبارک

5+

148