کلافه شدم....از همه دنیا!

حوا بودטּ تاواטּ سنگینی دارد ...

وقتی آدمـ ها برای هر دمـ و بازدمـ ,

هوا نیاز دارند ...

بغض گلویم را میفشارد و من از همه ی دوستانم دور مانده ام

من دور مانده ام یا آنها از من دور شده اند

در این دنیا همیشه تنها بوده ام

دیگر کسی پیدا نمیشود که با منـــــــ گریه کند

که برای منــــــ گریه کند

حتی کسی حاضر نیست با من بخندد

من در گوشه ای از این دنیا

تنها مانده ام

خونه بوی نم میده

وقتی که نیستی دلتنگی نعره میکشه!

کلافه شدم....از همه دنیا!

کاش بودی تا افطار روزه ی دلمردن رو با لبهای تو باز میکردم!