شعری از قیصرامین پور

دیشب دوباره گویا خودم را خواب دیدم       در اسمان پر می کشیدم     ولابه لایه ابرها پرواز میکردم    وصبح چون از جا پریدم      در رختخوابم    یک مشت پر دیدم    یک مشت پر گرم و پراکنده    پایین بالش   در رختخواب من نفس میزد     انگاه با خمیازه ای ناباورانه     برشانه های خسته ام دستی کشیدم        برشانه هایم    انگارجای خالی چیزی....... چیزی شبیه بال  احساس میکردم