سلامتی دختری که وقتی دل بست تا آخرش در رو روی همه بست

کصافط در رو رو خود منم بست روانی درو وا کن منم

بر سفره‌ی هفت سين نشستن نيكوست
هم سنبل و سيب و دود ِ كُندر خوشبوست
افسوس كه هر سفره كنارش خالی ست
از پاره دلی گمشده يا همدم و دوست

سال 93 بر شما مبارک

ﯾﻪ ﻭﻗﺘﺎﯾﯽ ﺣﺎﻟﻮ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻫﯿﭽﯿﻮ ﻧﺪﺍﺭﯼ

ﺗﻮ ﺧﻮﺩﺗﯽ

ﺩﺍﻏﻮﻧﯽ

ﺩﺭﺩ ﺩﺍﺭﯼ

ﺳﺨﺘﯽ ﻣﯿﮑﺸﯽ

ﺍﻣﺎ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﮐﻢ ﺑﯿﺎﺭﯼ

ﺍﯾﻦ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﻭﺯﺍﺭ ﺍﺭﺯﺵ ﻏﻢ ﺧﻮﺭﺩﻧﻮ ﻧﺪﺍﺭﻩ

ﺍﯾﻨﻮ ﺑﺪﻭﻥ ، ﺍﯾﻦ ﻧﯿﺰ میگذﺭﺩ . . .

مرگ در قاموس ما از بی وفایی بهتر است

در قفس با دوست مردن از رهایی بهتر است



قصه ی فرهاد دنیا را گرفت ای پادشاه

دل به دست آوردن از کشور گشایی بهتر است



تشنگانِ مِهر محتاج ترحم نیستند

کوشش بیهوده در عشق از گدایی بهتر است



باشد ای عقل معاش اندیش، با معنای عشق -

آشنایم کن ولی نا آشنایی بهتر است



فهم این رندی برای اهل معنا سخت نیست

دلبری خوب است، اما دلربایی بهتر است



هر کسی را تاب دیدار سر زلف تو نیست

اینکه در آیینه گیسو می گشایی بهتر است



کاش دست دوستی هرگز نمی دادی به من

« آرزوی وصل » از « بیم جدایی » بهتر است

حرفهايي هست براي نگفتن و ارزش عميق هر كسي به اندازه ي حرفهايی است كه براي نگفتن دارد و كتاب هايی نيز هست براي ننوشتن و من اكنون رسيده ام به آغاز چنين كتابي...

من به دو چيز عشق مي ورزم يكي تو و ديگري وجود تو، به دو چيزاعتقاد دارم يكي خدا وديگري تو، من در اين دنيا دو چيز ميخواهم يكي تو وديگري خوشبختي تو.

از يک گروه دانش آموزان خواستند اسامي" عجايب هفت گانه " را بنويسند.

علي رغم اختلاف نظرها کثرا ها را جزو عجايب هفت گانه نام بردند:

1- اهرام مصر2- تاج محل3- دره بزرگ (به نام کانيون در آمريکا)4

-کانال پاناما5- ۵ساختمان امپايراستيت6- کليساي پطرس چين.

آموزگار هنگام جمع کردن نوشته هاي دانش آموزان متوجه شد که يکي

از آنها هنوز کارش را تمام نکرده است.از دخترک پرسيد که آيا مشکلي دارد.



دختر جواب داد:" بله کمي مشکل دارم...

چون تعداد شگفتي ها خيلي زياد است و نميدانم کدام را بنويسم."

آموزگار گفت:" آنهايي را که نوشته اي نام ببر شايد ما هم بتوانيم کمک کنيم."

دخترک با ترديد چنين خواند:

به نظر من " عجايب هفت گانه " دنيا عبارتند از:

1- ديدن2- شنيدن3- لمس کردن (نوازش کردن)4- چشيدن

5- احساس کردن6- خنديدن۷- دوست داشتن.

اتاق در چنان سکوتي فرو رفت که حتي صداي زمين افتادسنجاق شنيده ميشد!!!

ممنون میشم بلاگ ولنتاین و نظر بدی

این یکدوسه روزنوبت عمر گذشت چون آب بجویبارو چون باد به دشت هرگزغم دو روزمرا ییاد نگشت روز که نیامد هست وروزی که گذشت

گفتمش: دل مي‏خري؟! پرسيد چند؟! گفتمش: دل مال تو، تنها بخند. خنده کرد

و دل ز دستانم ربود تا به خود باز آمدم او رفته بود دل ز دستش روي

خاک افتاده بود جاي پايش روي دل جا مانده بود