شرمنده ایم ...

هیچ داری از دل مهدی خبر؟
گریه های هر شبش را تا سحر؟
او که ارباب تمام عالم است،
من بمیرم،
سر به زانوی غم است،
"شیعیان"
مهدی غریب و بی کس است،
جان مولا معصیت دیگر بس است،
"شیعیان"
بس نیست غفلت هایمان؟ 
غربت وتنهایی مولایمان؟
ما عبید و عبد دنیا گشته ایم، 
غافل از مهدی زهرا گشته ایم، 
من که دارم ادعای شیعه گی،
چه بگویم من به جز شرمندگی...؟