فریاد بزن که کربلا ماتم نیست

میراث حسین، درد و داغ و غم نیست

جان مایه نهضت حسینی این است:

هر کس که به ظلم تن دهد، آدم نیست



صلی الله علیک یا أبا عبدالله ...

صلی الله علیک یا أبا عبدالله ...

صلی الله علیک یا أبا عبدالله ...

http://www.hamkhone.ir/member/345/blog/view/156346/

خوشحال میشم بخونی

منو جدا شدن از درگه...خدا نكند...
خدا هرچه كند..از توام جدا نكند..
تويي كه درد به من داده اي طبيب مني..
به جزتو درد مرا هيچ كس دوا نكند
بميرم و نروم كربلا...خدااا نكند...

ربـّـنا
آتــنا
ک ر ب ل ا ...
.
.
مدت هاست دعای قنوت ِ نمازم شده ...

3روزتامحرم.........

«آسوده» با «دچار بلا» فرق می‌کند..
«مس» با «شراره‌های طلا» فرق می‌کند..
یک پلک در «ندیدن» و «دیدن» تفاوت است..
یک حرف بین «لا» و «بلا» فرق می‌کند..
تا مکه و طواف دگر ... صبر می‌کنم..
امّا برای کرب و بلا ... فرق می‌کند......؟
اللهم ارزقنی محرم الحسین..

عالم همه محو گل رخسار حسين است ، ذرات جهان درعجب از كار حسين است . داني كه چرا خانه ي حق گشته سيه پوش ، يعني كه خداي تو عزادار حسين است

یک وقت هایی باید روی یک تکه کاغذ بنویسی
تـعطیــل است
و بچسبانی پشت شیشه ی افـکارت
باید به خودت استراحت بدهی ، دراز بکشی
دست هایت را زیر سرت بگذاری ، به آسمان خیره شوی
و بی خیال ســوت بزنی ،
دردلـت بخنــدی به تمام افـکاری که
پشت شیشه ی ذهنت صف کشیده اند
آن وقت با خودت بگویـی : بگذار منتـظـر بمانند !!!

آرزو هایــی در زنـدگــی هستـــ کِــه بـایـد از آنهـــا گُــذشتــــ

گـــاهـی بــاید آرزوهایتــــ را

مِثـــلِ قـــاصـدکــــ بگُــذاریـــ کفـــِ دستــــ

و بِسپــــاریشــانـــ ــبهـِ دستــــِ بــاد

تـــا بِـــرونــد و

سَهــــمِـــ دیگــــرانـــ شــونـــد.

بافتن را از یک فامیل خیلی دور یاد گرفتم
که نه اسمش خاطرم است نه قیافه اش ،
اما حرفش هیچ‌وقت از یادم نمی رود، می گفت :

زندگی مثل یک کلاف کامواست ،
از دستت که در برود می شود کلاف سردر گم ،
گره می خورد، می پیچد به هم، گره گره می شود ،
بعد باید صبوری کنی، گره را به وقتش با حوصله وا کنی ،
زیاد که کلنجار بروی، گره بزرگتر می شود، کورتر می شود ،
یک جایی دیگر کاری نمی شود کرد، باید سر و ته کلاف را برید ،
یک گره ی ظریف کوچک زد، بعد آن گره را توی بافتنی یک جوری قایم کرد ،
محو کرد، یک جوری که معلوم نشود ،
یادت باشد، گره های توی کلاف همان دلخوری های کوچک و بزرگند ،
همان کینه های چند ساله، باید یک جایی تمامش کرد، سر و تهش را برید ،
زندگی به بندی بند است به نام "حرمت "
که اگر آن بند پاره شود کار زندگی تمام است ...

فضای مجازی واســـه بعضــــیا مثل بهشت زهراست
واسه سر زدن به اونی که دوستش دارن
ولی دیگه ندارنش
برای آروم کردن دل خودشون میرن توی پروفایلش
با یه دنیا حسرت و خاطره فقط سکوت میکنن
و کامنت دوستای تازشو میخونن
آدمهای دنیای مجازی از دور ذوست داشتنی ترند

یادش بخیر قدیما با هزار تومن می رفتم مغازه با دوتا نوشابه، سه بسته چیپس، پنج تا بستنی، چهارتا شکلات میومدم بیرون.
اما الان دیگه نمی شه همه جا دوربین هست!)))))))